Zygmunt Bronisław Sawicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Bronisław Sawicki
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

5 października 1886
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Szpital Okręgowy

Stanowiska

komendant szpitala

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Zygmunt Bronisław Sawicki[1] (ur. 5 października 1886 w Warszawie, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wawrzyńca. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. W 1928 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Sanitarnych Lekarzy z lokatą 9. W 1932 pełnił służbę w Szefostwie Sanitarnym Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[2]. 19 grudnia 1933 został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 5. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[3]. Następnie pełnił służbę w 6 Szpitalu Okręgowym we Lwowie[4]. Od listopada 1935 do 1939 był komendantem tego szpitala.

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy NKWD 2 października 1939 roku. Do kwietnia 1940 roku więziony na Zamarstynowie. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście dyspozycyjnej 55/5-42 oznaczony numerem 2573)[5]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 66, sprostowano imiona i datę urodzenia z Zygmunt I Sawicki ur. 7 października 1888 roku na Zygmunt Bronisław ur. 5 października 1886 roku.
  2. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 325, 470.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 19 grudnia 1933 roku, s. 303.
  4. Lista starszeństwa 1934 ↓, s. 11.
  5. Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 83. [dostęp 2014-10-27].
  6. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 325.
  8. Lista starszeństwa 1934 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]