Zygmunt Kamocki
podporucznik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1 Pułk Ułanów Krechowieckich, |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Zygmunt Kamocki herbu Jelita (ur. 3 grudnia 1893 w Posiłowie, woj. kieleckie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Antoniego (ur. 23.12.1862, zm. 03.03.1936) i Karoliny z Chwalibogów. Ochotnik 1 pułku ułanów krechowieckich. Uczestnik wojny 1920, walczył pod Równem, Zamościem, Żółkwią[1]. Do stopnia podporucznika awansowany w 1926 ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1925[1]. W 1934 w stopniu podporucznika (starszeństwo z dniem 1 sierpnia 1925 i 271 lokata w korpusie oficerów rezerwy kawalerii) miał przydział jako oficer rezerwy do 20 pułku ułanów, podlegał pod PKU Radomsko[2].
W okresie międzywojennym administrował m.in. majątkiem Zakrzew.
W sierpniu 1939 zmobilizowany. W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Według stanu na 18 listopada 1939 był jeńcem obozu w Kozielsku. Między 3 a 5 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa bez numeru[3], poz. 74 z 1.04.1940[4]. Został zamordowany między 4 a 7 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[3]. Nie został zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943. Krewni do 1958 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. W Archiwum Robla (pakiet 02595-02) znajduje się kalendarzyk znaleziony przy szczątkach por. Michała Benescha, w którym wśród grupy oficerów pułku telegraficznego wymieniony jest Kamocki.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Mieszkał w Zakrzewie k. Radomska. Ziemianin. Żonaty z Krystyną z Boguszów[1].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)
- Pamiątkową tabliczką imienną na Pomniku Katyńskim na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie[5]
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych
- odznaczenia pamiątkowe
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- zbrodnia katyńska
- Kampania wrześniowa
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000, s. 248 .
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw, Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934, s. 125, 600 .
- ↑ a b УБИТЫ В КАТЫНИ, Moskwa 2015, s. 364 .
- ↑ Tucholski 1991 ↓, s. 596.
- ↑ Administrator, Pomnik Katyń 1940 z nazwiskami [online], www.cmentarzcentralny.szczecin.pl [dostęp 2018-01-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-14] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
- Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (kampania wrześniowa)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939 r.
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu
- Urodzeni w 1893
- Zmarli w 1940