Zygmunt Latoszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Latoszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1902
Poznań

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1995
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, pedagog, reżyser

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej Oficer Orderu Korony (Belgia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Latoszewski (ur. 26 kwietnia 1902 w Poznaniu, zm. 18 stycznia 1995 w Warszawie) – polski dyrygent, dyrektor i kierownik artystyczny teatru, reżyser, pedagog, muzykolog. Wykładał w łódzkiej oraz warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, profesor nadzwyczajny od 1965.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W wieku szkolnym śpiewał w chórze prowadzonym przez ks. Wacława Gieburowskiego. Uczył się w Konserwatorium Poznańskim gry na skrzypcach u Zdzisława Jahnkego i teorii muzyki u Feliksa Nowowiejskiego. Na Uniwersytecie Poznańskim początkowo studiował filologię klasyczną i historię sztuki, następnie rozpoczął studia muzykologiczne u Łucjana Kamieńskiego. W roku 1932 uzyskał stopień doktora muzykologii za pracę „Pierwsze opery polskie Macieja Kamieńskiego”. Debiutował jako dyrygent w 1929 Następnie dyrygował Operą Poznańską (w latach 1933–1939, a także 1945–1948 był jej dyrektorem).

W okresie II wojny światowej przebywał w Warszawie, prowadząc koncerty w polskich kawiarniach. Po upadku powstania warszawskiego znalazł się w Krakowie. W 1945 współpracował z Filharmonią Krakowską, w 1949 z Operą Warszawską, w 1949 z Filharmonia Bałtycką. W latach 1952–1954 był dyrektorem Opery Warszawskiej. Od 1955 do 1961 był kierownikiem artystycznym Opery i Filharmonii Bałtyckiej. Od 1961 do 1972 był kierownikiem artystycznym Opery Łódzkiej. W 1972 przeszedł na emeryturę, ale dalej dyrygował okazjonalnie, w tym jeszcze w latach 80. prowadząc spektakle w Teatrze Wielkim w Warszawie.

25 lutego 1947 dyrygował Orkiestrą Filharmonii Łódzkiej podczas prawykonania Introdukcji i Kaprysu Grażyny Bacewicz skomponowanego w tym samym roku[1].

Był autorem licznych artykułów o tematyce muzycznej (głównie krytycznych).

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera Klin-12-4)[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Nagroda wojewody poznańskiego za działalność muzyczną (1947)
  • nagroda przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Gdańsku w dziedzinie muzycznej (1950)
  • Nagroda państwowa II stopnia (1952)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1971)
  • Nagroda Prezesa Rady Ministrów I stopnia za twórczość artystyczną (1979)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Małgorzata Gąsiorowska, Bacewicz, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1999, s. 456, ISBN 978-83-224-0547-5.
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT LATOSZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-02-10].
  3. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi na polu rozwoju sztuki”.
  4. ↑ M.P. z 1946 r. nr 114, poz. 212 „za wybitne zasługi w dziedzinie Teatru i Sztuki na terenie całego kraju”.
  5. ↑ Uznanie dla twórców kultury [w:] Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, s. 1–2.
  6. ↑ Wiadomości z miast i gmin, w: Kronika Wielkopolski, nr 3/1993, s. 209, ISSN 0137-3102
  7. ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 1, 10 lutego 1961, s. 5

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Latoszewski&oldid=71657952”