Zygmunt Odrowąż-Zawadzki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Zawadzki
Ilustracja
Zygmunt Odrowąż-Zawadzki w wieku 94 lat
generał brygady generał brygady
Pełne imię i nazwisko

Zygmunt Ludwik Stanisław Zawadzki

Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1911
Radgoszcz

Data i miejsce śmierci

13 października 2008
Gdańsk

Przebieg służby
Lata służby

1929–1947

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

5 Batalion Strzelców Karpackich

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
kampania włoska

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Ludwik Stanisław Odrowąż-Zawadzki (ur. 27 listopada 1911 w Radgoszczy, zm. 13 października 2008 w Gdańsku) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej (od 15 listopada 1929 do 27 lipca 1930 był uczniem 60. klasy)[1]. 7 sierpnia 1932 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1932 i 144. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 57 pułku piechoty w Poznaniu[2][3][4]. 1 marca 1935 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1935 stopień porucznika w korpusie oficerów piechoty i 144. lokatą[5][6]. W 1937 został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1937/39[7]. Był najmłodszym wiekiem absolwentem tej szkoły. Podczas kampanii wrześniowej oficer operacyjny 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. Uczestnik bitwy nad Bzurą, podczas której dostał się do niewoli niemieckiej[8].

Następnie przez Węgry przedostał się do Wojska Polskiego we Francji. Jako oficer operacyjny Brygady Karpackiej uczestniczył w operacji libijskiej i w walkach o Tobruk. W maju 1942 roku został wyznaczony na stanowisko oficera wywiadowczego w Sztabie Dywizji Strzelców Karpackich[9]. 1 września 1943 roku został szefem Oddziału Operacyjnego Sztabu 3 Dywizji Strzelców Karpackich[10]. Uczestnik kampanii włoskiej. Za bitwę o Ankonę odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari. W bitwie nad Senio i o Bolonię uczestniczył jako dowódca 5 Batalionu Strzelców Karpackich. Po zakończeniu kampanii włoskiej został dyrektorem nauk w Oficerskiej Szkole Taktycznej 2 Korpusu. Uczestniczył w 29 bitwach, w tym nad Bzurą, pod Ghazalą, pod Monte Cassino, o Ankonę, nad Senio i o Bolonię oraz obronie Tobruku.

Po powrocie do kraju w 1947 r. przez długi czas nie mógł znaleźć pracy. Dopiero po ukończeniu Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu w 1952 r. otrzymał możliwość zatrudnienia w cywilu.

3 maja 2006 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński, na wniosek Ministra Obrony Narodowej Radosława Sikorskiego, mianował go generałem brygady[11].

Zmarł 13 października 2008 w Gdańsku. W archikatedrze oliwskiej odbyła się msza święta żałobna, koncelebrowana przez arcybiskupa Leszka Sławoja Głódzia, jest pochowany na cmentarzu w Oliwie (kwatera 23-7-3)[12]. Był ostatnim żyjącym oficerem dyplomowanym Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej[13].

Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari[14].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Zygmunt Odrowąż-Zawadzki był ostatnim mężczyzną z rodu Odrowążów-Zawadzkich, potomkiem św. Jacka Odrowąża i biskupa Krakowa Iwo Odrowąża. Poślubił Lidię z domu Łańcucką, z którą miał jedyną córkę Joannę Odrowąż-Zawadzką, lekarza medycyny. Zygmunt posiada też jedyną wnuczkę, Annę Odrowąż-Coates[15], z domu Odrowąż-Zawadzką, żonę pilota wojskowego, oficera RAF. Anna Odrowąż-Coates jest dr hab. i profesorem Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie[16].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • „Zygmunt Odrowąż-Zawadzki. Bóg - Honor - Ojczyzna. Wspomnienia”. Wydawnictwo DJ, Gdańsk 2007.
  • „Dzieje 14 Dywizji Piechoty (Poznańskiej)”. GDW, Gdańsk 2005.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 489.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1932, s. 344, 352.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 152.
  4. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 150.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935, s. 12.
  6. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 75.
  7. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 450.
  8. ↑ ••• Ostatni oficer dyplomowany II Rzeczypospolitej :: DlaPolski.pl [online], archiwum.dlapolski.pl [dostęp 2017-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-12] (pol.).
  9. ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 5.
  10. ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 41.
  11. ↑ M.P. z 2006 r. nr 37, poz. 412
  12. ↑ Zygmunt Odrowąż-Zawadzki. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-07-27].
  13. ↑ Zmarł generał Zygmunt Odrowąż Zawadzki, „dziennikpolski24.pl” [dostęp 2017-02-11] (pol.).
  14. ↑ l, Pożegnanie generała Zygmunta Odrowąża-Zawadzkiego / Aktualności rok 2008 / Archiwalne aktualności / Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej [online], www.prezydent.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
  15. ↑ Prof. dr hab. Kepa, Biskup Polowy WP udzielił sakramentu chrztu córce pilota wojskowego z Anglii [online], ordynariat.wp.mil.pl, 3 sierpnia 2006 [dostęp 2017-06-20] (pol.).
  16. ↑ Home [online], Dr Anna Odrowaz-Coates [dostęp 2017-02-11] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Odrowąż-Zawadzki&oldid=71099738”