Zygmunt Rabski

Zygmunt Rabski
Data i miejsce urodzenia	18 grudnia 1885 ; Miłosław
Data i miejsce śmierci	24 lutego 1930 ; Gniezno
	burmistrz Gniezna
Okres	od 1919; do 1919
Przynależność polityczna	niezależny
Poprzednik	Heinrich Nollner
Następca	Paweł Kempka
	poseł do Sejmu II RP
Okres	od 1 grudnia 1922; do 10 października 1923
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
	Odznaczenia

Zygmunt Rabski (ur. 18 grudnia 1885 w Miłosławiu zm. 24 lutego 1930 w Gnieźnie) – polityk, działacz niepodległościowy, poseł RP, powstaniec wielkopolski, burmistrz Gniezna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie architekta budowlanego Władysława i Heleny z Hübscherów. Absolwent poznańskiego gimnazjum św. Marii Magdaleny. Wówczas już przystąpił do tajnej organizacji narodowej Towarzystwa Tomasza Zana^[1]. Był łącznikiem gimnazjalnych, polskich struktur niepodległościowych z podobnymi organizacjami działającymi na uniwersytetach niemieckich.

Po ukończeniu w styczniu 1908 studiów prawniczych i aplikacji (referendariatu) we Wrocławiu i Monachium uzyskał tytuł doktora i podjął pracę w Sądach Hanoweru. W 1918 wcielony do armii pruskiej przedostał się do Wielkopolski, gdzie przyłączył się do powstania wielkopolskiego biorąc osobisty udział w zdobywaniu koszar w Gnieźnie. Z ramienia Rady Ludowej był sędzią wojskowym okręgu północnego, kontrolerem niemieckiego magistratu, oraz przewodniczącym Wydziału Gnieźnieńskiej Rady Ludowej.

Po odzyskaniu niepodległości, w 1919, został w Gnieźnie pierwszym burmistrzem w Polsce porozbiorowej. Przez wiele lat piastował stanowisko przewodniczącego rady miejskiej. W 1922 z okręgu gnieźnieńskiego jako członek Narodowej Partii Robotniczej został posłem do Sejmu RP I kadencji^[2], będąc jednocześnie członkiem Sejmiku Wydziału Powiatowego. W 1922 z ramienia NPR został wybrany przez Sejm RP I kadencji członkiem Trybunału Stanu^[3]. Prowadził w Gnieźnie kancelarię adwokacką i notarialną. Członek Izby Adwokackiej.

Zły stan zdrowia zmusił go, najpierw do rezygnacji z funkcji burmistrza, a następnie, już w październiku 1923, zrzeczenia się mandatu posła. Kilka tygodni przed śmiercią - 27 listopada 1929 - został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[4]^[5].

Pochowany w grobowcu Rabskich na cmentarzu św. Piotra w Gnieźnie (sektor 1-13-35)^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zygmunt Rabski i Aleksandra Gładysz.[dostęp 2014-01-15]
↑ Parlamentarzyści RP. Biblioteka Sejmu.[dostęp 2013-11-20]
↑ Trybunał Stanu. „Tydzień Płocki”, s. 3, Nr 4 z 26 marca 1924.
↑ M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu tajnej pracy oświatowej”.
↑ Orędownik Wrzesiński 1930.03.01 R.12 Nr24. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa.[dostęp 2013-11-20]
↑ Grobowiec Rabskich - Zygmunt Rabski [online], www.ememento.pl [dostęp 2022-05-05] .

[1] Zygmunt Rabski i Aleksandra Gładysz.[dostęp 2014-01-15]

[2] Parlamentarzyści RP. Biblioteka Sejmu.[dostęp 2013-11-20]

[3] Trybunał Stanu. „Tydzień Płocki”, s. 3, Nr 4 z 26 marca 1924.

[4] M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu tajnej pracy oświatowej”.

[5] Orędownik Wrzesiński 1930.03.01 R.12 Nr24. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa.[dostęp 2013-11-20]

[6] Grobowiec Rabskich - Zygmunt Rabski [online], www.ememento.pl [dostęp 2022-05-05] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]