Zygmunt Zabierzowski (polityk)

Zygmunt Zabierzowski
	porucznik piechoty
Data urodzenia	30 kwietnia 1891
Data i miejsce śmierci	27 listopada 1937 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1919
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego, ; Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zygmunt Zabierzowski (ur. 30 kwietnia 1891, zm. 27 listopada 1937 w Warszawie) – prawnik, porucznik piechoty Wojska Polskiego, komisarz rządu w Gdyni.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na ziemi brzeskiej. W czasie I wojny światowej walczył najpierw w armii rosyjskiej od 1917 w Dywizji Strzelców Polskich, a następnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1919 został Naczelnikiem Wydziału Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich, jako Główny Komisarz Wyborczy przeprowadza wybory do Sejmu Wileńskiego, po ostatecznym zaś przyłączeniu Wileńszczyzny do Rzeczypospolitej został starostą w Święcianach, skąd w 1925 został odwołany do stolicy^[1]. W Warszawie objął stanowisko naczelnika wydziału w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a następnie pracował w Prezydium Rady Ministrów jako specjalista w sprawach Ziem Wschodnich.

8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 750. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do 85 Pułku Piechoty w Nowej Wilejce^[2]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Gdynia. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas w grupie oficerów „po ukończeniu 40 roku życia”^[3].

W latach 1925-1926 naczelnik wydziału w Urzędzie Wojewódzkim Poleskim, a od 1926 naczelnik wydziału, zastępca Dyrektora, wreszcie Dyrektor Departamentu Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych^[4]. Komisarzem Rządu w Gdyni mianowany został 1 lipca 1931, funkcję tę pełnił do 18 sierpnia 1932^[5]. Na tym stanowisku nastąpił kres pracy jego pracy w administracji państwowej. 1 września 1933 został notariuszem w Opatowie, a po czterech miesiącach w styczniu 1934 przeniósł się do Warszawy. Został notariuszem przy Wydziale Hipotecznym Stołecznego Sądu Grodzkiego, członkiem Rady Notarialnej w Warszawie.

Zmarł mając 46 lat^[6]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 134-6-25)^[7].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (4 listopada 1933)^[8]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1927)^[9]^[4]
Krzyż Walecznych^[4]
Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1930)^[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zygmunt Zabierzowski. „Nowości Illustrowane”. Nr 10, s. 15, 7 marca 1925.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 371, 493.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 14, 997.
↑ ^a ^b ^c Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej, tom 1, Wydawnictwo LTW, s. 477-478. ISBN 978-83-7565-572-8.
↑ Encyklopedia Gdyni. Gdynia: Verbi Causa, 2006, s. 935. ISBN 83-921571-8-4.
↑ Przegląd Notarialny R. XVI Nr 23 Warszawa Grudzień I, 1937 s.23 Nekrolog Zygmunta Zabierzowskiego
↑ Cmentarz Stare Powązki: JADWIGA ZABIERZOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-07-03] .
↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 708 „za wyjątkowo gorliwą i nieskazitelną pracę w służbie państwowej”.
↑ M.P. z 1930 r. nr 106, poz. 152 „za zasługi przy organizacji działu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.

[1] Zygmunt Zabierzowski. „Nowości Illustrowane”. Nr 10, s. 15, 7 marca 1925.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923371,_493-2] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 371, 493.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw193414,_997-3] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 14, 997.

[:0-4] Janusz Mierzwa, Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej, tom 1, Wydawnictwo LTW, s. 477-478. ISBN 978-83-7565-572-8.

[5] Encyklopedia Gdyni. Gdynia: Verbi Causa, 2006, s. 935. ISBN 83-921571-8-4.

[6] Przegląd Notarialny R. XVI Nr 23 Warszawa Grudzień I, 1937 s.23 Nekrolog Zygmunta Zabierzowskiego

[7] Cmentarz Stare Powązki: JADWIGA ZABIERZOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-07-03] .

[8] M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[9] M.P. z 1927 r. nr 258, poz. 708 „za wyjątkowo gorliwą i nieskazitelną pracę w służbie państwowej”.

[10] M.P. z 1930 r. nr 106, poz. 152 „za zasługi przy organizacji działu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]