Zymaza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zymaza – mieszanina enzymów wyizolowanych z droźdży piwowarskich, która odpowiada za glikolizę i fermentację alkoholową[1][2][3]. Została odkryta w 1903 r. przez Eduarda Buchnera. Wykazał on, że zymaza jest w stanie samodzielnie (bez udziału organizmów żywych) przeprowadzać fermentację, za co w 1907 r. otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii[4][5]. Współcześnie termin ten nie jest stosowany[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ zymase – Quick Reference [online], Oxford Reference [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  2. ↑ zymase, [w:] Richard Cammack i inni red., Oxford Dictionary of Biochemistry and Molecular Biology, wyd. 2, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-172764-1 [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  3. ↑ zymase, [w:] Elizabeth Martin, Robert Hine, A Dictionary of Biology, wyd. 6, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-172650-7 [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  4. ↑ Eduard Buchner, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-07-03] (ang.).
  5. ↑ Buchner Eduard, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2023-07-03].
  6. ↑ zymaza, [w:] Słownik terminów biologicznych PWN [dostęp 2023-07-03].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zymaza&oldid=70780747”