Ewa Ciepielewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Ciepielewska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 października 1960
Wałbrzych

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych we Wrocławiu

Dziedzina sztuki

malarstwo, performance

Nagrody

Nagroda im. Katarzyny Kobro

Ewa Ciepielewska (ur. 1 października 1960 w Wałbrzychu) – polska malarka, performerka i aktywistka[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 1 października 1960 w Wałbrzychu[2]. W 1984 roku[2] ukończyła malarstwo na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, w pracowni prof. Konrada Jarodzkiego[2][1].

W 1982 roku[1], wraz z Bożeną Grzyb-Jarodzką i Pawłem Jarodzkim[3], współzałożyła grupę artystyczną LUXUS – jedną z kluczowych grup artystycznych lat 80. w Polsce[1][3]. W przeciągu lat uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach formacji, a także współtworzyła Magazyn LUXUS oraz inne publikacje grupy[2]. Wraz z Magdaleną Mosiewicz współorganizowała Lotny Festiwal poza Murami[3]. W drugiej połowie lat 90. powołała stowarzyszenie Volans, którego celem jest wspieranie młodej sztuki[1][3].

Ewa Ciepielewska, Flow/Przepływ na galarze SOLNY, rzeka Wisła, 2019.

Swoje działania artystyczne łączy z działaniami proekologicznymi i politycznymi[1]. Oprócz malarstwa, tworzy również zaangażowane happeningi, murale oraz akcje plenerowe[2][3]. Należy do Koalicji Ratujmy Rzeki[2]. Od początku XXI w. silnie związana z Wisłą, czego wynikiem był projekt Flow/Przepływ (od 2015), który poprzez sztukę miał dbać o środowisko wodne[1]. W ramach projektu prowadzone były rezydencje na Wiśle[1][3] przeznaczone dla artystów, kuratorów i aktywistów[1]. Rezultaty zostały przedstawione na wystawach m.in. w Berlin Hamburger Bahnhof (2018) i Alter Hafen w Berlinie (2017), czy w Gdańskiej Galerii Miejskiej (2016, 2018)[1].

Żagiel W dzikiej kocham się Wiśle autorstwa Ewy Ciepielewskiej, 2018.

Jej prace pojawiły się na wystawach indywidualnych i zbiorowych m.in. w Muzeum Narodowym w Gdańsku, Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia”[2], Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki, Centrum Sztuki Współczesnej Zamku Ujazdowskim oraz Strykejernet w Oslo[1]. Dzieła Ciepielewskiej są częścią zbiorów Muzeów Narodowych w Warszawie, Wrocławiu i Krakowie, a także w Muzeum Jerke w Recklinghausen[1].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Ewa Ciepielewska laureatką Nagrody im. Katarzyny Kobro za rok 2019 [online], Muzeum Sztuki w Łodzi [dostęp 2020-12-18] (pol.).
  2. a b c d e f g Ewa Ciepielewska [online], www.otwartapracownia.com [dostęp 2020-12-18].
  3. a b c d e f Ewa Ciepielewska - dom aukcyjny DESA Unicum [online], desa.pl [dostęp 2020-12-18].