HMS Decoy (1894)
_Q_021146.jpg)
| |
| Historia | |
| Stocznia |
Thornycroft |
|---|---|
| Położenie stępki |
lipiec 1892 |
| Wodowanie |
2 lutego 1894 |
 Royal Navy
| |
| Wejście do służby |
czerwiec 1895 |
| Zatonął |
13 czerwca 1904 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
280 t |
| Długość |
56,38 m |
| Szerokość |
5,79 m |
| Zanurzenie |
2,13 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania 2 śruby | |
| Prędkość |
27 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo 12-funtowe 3 działa 6-funtowe 3 wyrzutnie torped kal. 450 mm | |
HMS Decoy − brytyjski niszczyciel (w oryginalnej nomenklaturze Torpedo Boat Destroyer) typu Daring. Był jedną z sześciu jednostek prototypowych, które są uważane za jedne z pierwszych okrętów tej klasy na świecie. Do służby w Royal Navy wszedł w 1895 roku. Zatonął po kolizji z niszczycielem HMS „Arun” w 1904 roku.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XIX wieku Royal Navy stanęła w obliczu zagrożenia jakie stwarzały nowe francuskie torpedowce. W 1892 roku trzecim lordem Admiralicji został admirał John Fisher, który był odpowiedzialny za proces modernizacji Royal Navy. Opracował on koncepcję nowych okrętów, które dzięki większej prędkości i silniejszemu uzbrojeniu, były by w stania zwalczać torpedowce. W celu przetestowania nowej koncepcji złożył zamówienie w trzech stoczniach na 6 okrętów. Stocznie otrzymały ogólną specyfikację okrętów, dokładny projekt techniczny musiały jednak opracować same. Koszt jednego okrętu wynosił ok 36 tysięcy funtów[1].
W ramach projektu budowy 6 prototypowych niszczycieli, dwa z nich miała zbudować stocznia Thornycroft. Budowa okrętów „Daring” i „Decoy” rozpoczęła się w lipcu 1892 roku. „Decoy” został zwodowany 2 lutego 1894 roku.
Siłownia okrętu składała się z dwóch silników parowych, dla których parę wytwarzały dwa kotły wodnorurkowe[2]. Moc siłowni dochodząca do 4200 KM, pozwalała okrętowi osiągnąć maksymalną prędkość 27 węzłów[3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
HMS „Decoy” wszedł do służby w czerwcu 1895 roku. Okręt zatonął 13 sierpnia 1904 roku, po kolizji z niszczycielem HMS „Arun” w pobliżu wysp Scilly w czasie nocnych manewrów[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Crossley 2009 ↓, s. 6.
- ↑ Friedman 2009 ↓, s. 55.
- ↑ Gardiner 1979 ↓, s. 91.
- ↑ HMS Decoy (+1904) ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner: Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 0-85177-130-0.
- Jim Crossley: British Destroyers 1892-1918. Oxford: Botley, 2009. ISBN 978-1-84603-514-2.
- Norman Friedman: British Destroyers from earliest days to the second world war. Barnslay: Seaforth publishing, 2009. ISBN 978-1-84832-049-9.
- Eric Osborne: Destroyers. An Illustrated History of Their Impact. Santa Barbara: Seaforth publishing, 2005. ISBN 1-85109-484-9.
- HMS Decoy (+1904). wrecksite.eu. [dostęp 2021-09-12]. (ang.).