Jan Paweł Gomoliński

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	16 kwietnia 1700
Konsekrator	Fabrizio Paolucci
Współkonsekratorzy	Mikołaj Popławski; Muzio Dandini

Jan Paweł Gomoliński
Data śmierci	1711
	Biskup kijowski
Okres sprawowania	1698–1711
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	łaciński
Nominacja biskupia	1698
Sakra biskupia	16 kwietnia 1700

Jan Paweł Gomoliński herbu Jelita (zm. 1711) – biskup kijowski od 1698, opat wąchocki, sekretarz królewski, proboszcz płocki.

Życiorys

W czasie bezkrólewia 1696 poparł kandydaturę saską, pożyczał pieniądze elektorowi Fryderykowi Augustowi I. Dzięki temu pozyskał sobie zaufanie Augusta II, który popierał jego kandydaturę do urzędów kościelnych. W 1698 wysłany z misją dyplomatyczną do Wiednia, gdzie miał uzgadniać warunki zawarcia pokoju. 8 września 1698 wydał memoriał Memoriale S. C. Maiestati... propositum nomine...Regis Polonorum...a...Gomoliński...Ablegato Extra ordinario ... ad Imperatorem die 8 Septem. 1698 ad Puncta...ad Tractatus Pacis cum Portha Ottomana pertinentia, w którym uroczyście zaprotestował przeciwko zawarciu osobnego pokoju Austrii i Wenecji z Turcją na warunkach uti possidetis, bez uwzględnienia interesów polskich.

Popadł w osobisty spór z rodziną Załuskich. W 1701 brał udział wraz z królem w spotkaniu z carem Piotrem I w Birżach. W styczniu 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego^[1]. W styczniu 1702 mianowany podkanclerzym koronnym, na życzenie króla odstąpił ten urząd Janowi Kazimierzowi de Alten Bokum. 13 września 1704 brał udział w zjeździe w Jaworowie a 21 sierpnia 1704 w radzie obozowej pod Łańcutem. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku^[2].

Przeszedł na stronę Stanisława Leszczyńskiego, który w 1706 obdarzył go ekspektatywą na biskupstwo poznańskie. 26 grudnia 1707 i 17 grudnia 1708 interweniował wraz z biskupem chełmińskim Teodorem Potockim i kanclerzem wielkim koronnym biskupem Andrzejem Stanisławem Załuskim u nuncjusza w sprawie uznania Stanisława Leszczyńskiego przez papieża Klemensa XI. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku^[3].

Przypisy

↑ Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 305.
↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.

Bibliografia

Adam Przyboś, Jan Paweł Gomoliński, w: Polski Słownik Biograficzny, 1959–1960, t. VIII, s. 270.

[1] Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 305.

[2] Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].

[3] Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.

[1]

[2]

[3]