Schron ze Świeczką
49°15′00″N 19°52′00″E/49,250086 19,866683| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
4,70 m |
| Deniwelacja |
0 m |
| Wysokość otworów |
1108 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
125 m |
| Ekspozycja otworów |
ku W |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-08.52 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′00″N 19°52′00″E/49,250086 19,866683
| |
Schron ze Świeczką – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Organach, w żlebie kończącym się na południe od Bramy Kraszewskiego, powyżej Jaskini Goryckiego i Schronu pod Jaskinią Goryckiego, na wysokości 1108 metrów n.p.m. Jaskinia jest pozioma, a jej długość wynosi 4,70 metrów[1][2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi obszerna sala (2,4 m szerokości i 2,3 m wysokości) zaczynająca się zaraz za niewielkim otworem wejściowym (1,4 m szerokości i 1,3 m wysokości). Z sali odchodzi krótki, szczelinowy korytarzyk[1].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są suche, rosną na nich mchy i porosty[1].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię zwiedzał prawdopodobnie Mieczysław Gwalbert Pawlikowski w 1885 roku, a zbadali ją Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski w 1934 roku. W jaskini znaleziono posłanie z gałęzi i świeczkę. Stąd jej nazwa[1].
Pierwszy plan i opis jaskini sporządziła Izabella Luty przy pomocy Magdaleny Kapełuś w 1992 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jaskinie Polski [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2021-01-23].
- ↑ Jaskinie Tatr [online], Krakowski Klub Taternictwa Jaskiniowego [dostęp 2021-01-23] (pol.).