Stefan Banaszak
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1950 |
| Sukcesy | |
|
1985–1986: Polska Formuła Easter (mistrz) | |
Stefan Banaszak (ur. 1950 w Szczecinie) – polski kierowca wyścigowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z zawodu rzemieślnik[1]. Karierę rozpoczął w 1978 roku od startów Polskim Fiatem 126p[2][3]. W 1982 roku zadebiutował samochodem Formuły Polonia; jego mechanikiem był wówczas Krzysztof Poniński[4]. W swoim pierwszym sezonie zajął piąte miejsce w klasyfikacji tej serii, natomiast w sezonie 1983 był czwarty, zdobywając dwa podia (w Kielcach i Toruniu)[5]. W 1984 roku zadebiutował Promotem II w Formule Easter[6]. W swoim pierwszym sezonie ukończył wszystkie wyścigi na podium, wygrał ponadto zawody w Poznaniu i zdobył wicemistrzostwo serii, za Jerzym Mazurem[7]. Ponadto w tym samym roku zadebiutował w Pucharze Pokoju i Przyjaźni[8]. W sezonie 1985 wygrał zawody w Poznaniu, a w pozostałych wyścigach był drugi, dzięki czemu zdobył tytuł mistrza Polski. Był również sklasyfikowany na trzynastym miejscu w Pucharze Pokoju i Przyjaźni[9]. Rok później zawiesił starty w zagranicznych zawodach Pucharu Pokoju i Przyjaźni, koncentrując się na rywalizacji krajowej[10]. W jedynej eliminacji Pucharu, w Poznaniu, Banaszak zajął drugą pozycję[11]. W kraju szczeciński kierowca obronił tytuł mistrzowski, odnosząc trzy zwycięstwa[12].
W 1987 roku otrzymał nowy pojazd, Promota III. Banaszak miał problem z dostosowaniem się do charakterystyki nowego pojazdu[13]. Mimo to Banaszak dwukrotnie zajął drugie miejsce, a w eliminacji Poznań II prowadził, zanim nie zderzył się z dublowanym Wiesławem Guzikiem[14]. W klasyfikacji końcowej Formuły Easter Banaszak był szósty, a w Pucharze Pokoju i Przyjaźni – dwunasty[15]. Po 1987 roku zakończył karierę, argumentując to względami finansowymi, zbyt słabymi samochodami Formuły Easter oraz niesprawiedliwością przy powoływaniu zawodników na Puchar Pokoju i Przyjaźni. Banaszak krytykował również wprowadzenie do mistrzostw Polski Formuły Mondial. Samochód Banaszaka przejął Kazimierz Sołtowski[16].
Wyniki[edytuj | edytuj kod]
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
Puchar Pokoju i Przyjaźni[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Pkt. | Msc. | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1984 | 
|
|
|
|
|
|
60 | 24 | |||
| Promot II | Łada | - | 15 | - | - | - | 15 | ||||
| 1985 |
|
|
|
|
|
127 | 13 | ||||
| Promot II | Łada | 17 | 10 | 12 | 15 | - | |||||
| 1986 |
|
|
|
|
|
|
|
0 | NS | ||
| Promot II | Łada | 2 | - | - | - | - | - | - | |||
| 1987 |
|
|
|
|
100 | 12 | |||||
| Promot III | Łada | 8 | 18 | 9 | - | ||||||
Polska Formuła Easter[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Pkt. | Msc. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1984 |
|
|
|
|
|
185 | 2 | |||
| Automobilklub Szczeciński | Promot II | Łada | 3 | 3 | 2 | 2 | 1 | |||
| 1985 |
|
|
|
|
|
192 | 1 | |||
| Automobilklub Szczeciński | Promot II | Łada | 2 | 2 | 2 | 2 | 1 | |||
| 1986 |
|
|
|
|
|
193 | 1 | |||
| Automobilklub Szczeciński | Promot II | Łada | 7 | 1 | 1 | 1 | 3 | |||
| 1987 |
|
|
|
|
|
131 | 6 | |||
| Automobilklub Szczeciński | Promot III | Łada | NU | 2 | 2 | NU | 7 | |||
Formuła Polonia[edytuj | edytuj kod]
| Rok | Zespół | Samochód | Silnik | Wyniki w poszczególnych eliminacjach | Pkt. | Msc. | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1982 |
|
|
|
|
110 | 9 | ||||
| Automobilklub Szczeciński | Promot Polonia I | Polski Fiat | - | - | 9 | 5 | ||||
| 1983 |
|
|
|
|
|
169 | 4 | |||
| Automobilklub Szczeciński | Promot Polonia I | Polski Fiat | 6 | 2 | 4 | 3 | - | |||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 173.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 250.
- ↑ 13-15.10.1978 Kielce - 5 eliminacja WSMP [online], AutoSport Retro [dostęp 2020-09-30].
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 220.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 63, 103.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 108.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 156.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 314.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 182, 316.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 218.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 197.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 217.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 221.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 246.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 257, 318.
- ↑ Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, s. 249–252.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Grzegorz Chyła, Polskie wyścigi samochodowe 1980–1989, Toruń: Automobilklub Toruński, 2015, ISBN 978-83-942405-0-9.