USCGC Mesquite (WLB-305)
 USCGC Mesquite | |
| Historia | |
| Stocznia |
Marine Ironworks & Shipbuilding Corporation, Duluth, Minnesota |
|---|---|
| Położenie stępki |
20 sierpnia 1942 |
| Wodowanie |
14 listopada 1942 |
 US Coast Guard
| |
| Wejście do służby |
27 sierpnia 1943 |
| Wycofanie ze służby |
styczeń 1990 |
| Los okrętu |
wszedł na mieliznę 4 grudnia 1989, |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1025 długich ton (1041 t) |
| Długość |
55 m |
| Szerokość |
11 m |
| Napęd | |
| 2 silniki diesla Cooper-Bessemer GN8 | |
| Prędkość |
13 węzłów |
| Zasięg |
8000 mil morskich |
| Uzbrojenie | |
| w czasie wojny: działo kal. 76 mm, działa 20mm, bomby głębinowe w czasie pokoju: brak | |
| Załoga |
48 |
USCGC Mesquite (WLB-305) – amerykańska jednostka pomocniczo-zaopatrzeniowa (ang. sea going buoy tender) z okresu XX wieku.
"Mesquite" początkowo został zaprojektowany dla United States Lighthouse Service. Ostateczny projekt został zbudowany przez Marine Iron and Shipbuilding Corporation w Duluth. 20 sierpnia 1942 położono stępkę, a kadłub zwodowano 14 listopada 1942. Okręt wszedł do służby 27 sierpnia 1943. Koszt kadłuba z maszynownią wynosił 874 798 dolarów.
"Mesquite" był jednym z 39 jednostek stuosiemdziesięciostopowych pełnomorskich jednostek do obsługi bój nawigacyjnych (ang. seagoing buoy tenders) zbudowanych w latach 1942-1944. Wszystkie poza USCGC "Ironwood" (WLB-307) zostały zbudowane w Duluth.
"Mesquite" był w służbie do 4 grudnia 1989, gdy wszedł na rafę w pobliżu półwyspu Keeweenaw na jeziorze Superior, po zmianie letniej boi nawigacyjnej ostrzegającej o tej rafie. Po kilku godzinach wysiłków mających na celu uwolnienie jednostki, załoga niechętnie opuściła jednostkę. Straż Wybrzeża chciała wydobyć okręt na wiosnę, ale kilka zimowych sztormów, kra i fale spowodowało dalsze uszkodzenia, które uznano za zbyt rozległe. "Mesquite" został zmieniony w podwodną atrakcję dla nurków poprzez zatopienie w wodzie o głębokości 120 stóp.