Przejdź do zawartości

USCGC Oak (WLB-211)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USCGC Oak (WLB-211)
Ilustracja
USCGC Oak
Historia
Położenie stępki

30 lipca 2001

Wodowanie

26 stycznia 2002

 US Coast Guard
Wejście do służby

7 marca 2003

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

pełna 2000 długich ton (2000 t)

Długość

69 m

Szerokość

14 m

Zanurzenie

4,0 m

Napęd
2 silniki Caterpillar 3608

3100 shp (2300 kW)

Prędkość

15 węzłów przy pełnej wyporności (80% mocy)

Zasięg

6000 mil przy prędkości 12 węzłów

Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm
Załoga

6 oficerów
42 podoficerów i marynarzy

USCGC Oak (WLB-211) – amerykański tender boi nawigacyjnych należący do United States Coast Guard z XXI wieku. Okręt służy do ustawiania znaków nawigacyjnych i jego portem jest Charleston w Południowej Karolinie. Pełni służbę na obszarze południowo-wschodniego wybrzeża USA i wzdłuż Morza Karaibskiego, w tym w pobliżu Portoryko, Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych, Haiti i Zatoki Guantanamo. Okręt pełni także inne zadania, takie jak ochrona granicy morskiej, nadzór ochrony środowiska morskiego, wymuszanie przestrzegania prawa morskiego, poszukiwawczo-ratownicze oraz łamanie lodu.

Stępkę jednostki położono 30 lipca 2001 w stoczni Marinette Marine Corporation w Wisconsin. Zwodowano ją 26 stycznia 2002, matką chrzestną była Billye Brown, żona kongresmena Henry`ego E. Browna. "Oak" odbył podróż z Marinette do Charleston i wszedł do służby 7 marca 2003, jako pierwszy kuter Straży Przybrzeżnej po stworzeniu Department of Homeland Security. "Oak" przejął kontrolę nad znakami nawigacyjnymi od wycofanych ze służby USCGC "Madrona", USCGC "Laurel" i USCGC "Papaw".

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]