Przejdź do zawartości

Wojgiany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojgiany
Вайганы
Войганы
Ilustracja
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

wołożyński

Sielsowiet

Wiszniew

Populacja (2009)
• liczba ludności


247[1]

Kod pocztowy

222344

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wojgiany”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wojgiany”
Ziemia54°09′54″N 26°05′13″E/54,165000 26,086944

Wojgiany (biał. Вайганы; ros. Войганы) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wołożyńskim, w sielsowiecie Wiszniew.

Znajduje się tu przystanek kolejowy Wojgiany, położony na linii LidaMołodeczno.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów folwark szlachecki w gminie Holszany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku miała 1 dom i 26 mieszkańców, należała do Ruszczyców[2]. W 1905 roku liczyła 30 mieszkańców, 649 dziesięcin, własność Ruszczyców[3].

W latach 1921–1945 folwark a następnie majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Holszany.

W 1931 w 4 domach zamieszkiwało 57 osób[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Bohdanowie i prawosławnej w Michałowszczyźnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Bohdanowie[5].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Wojgiany, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 749.
  3. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 225
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 135.


Bibliografia[edytuj | edytuj kod]