17 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
17 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1 grudnia 1952

Rozformowanie

grudzień 1956

Organizacja
Numer

5217[1]

Dyslokacja

Zgorzelec

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

Podległość

27 Dywizja Piechoty;
2 Korpus Armijny

17 Dywizjon Artylerii Przeciwlotniczej (17 daplot) – pododdział artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

Dywizjon został sformowany w terminie do 1 grudnia 1952 roku, w garnizonie Zgorzelec, w koszarach położonych w dzielnicy Ujazd, w składzie 27 Dywizji Piechoty. Jednostka była formowana według etatu Nr 2/133 o stanie 224 żołnierzy i 4 pracowników cywilnych, lecz w grudniu 1952 roku została przeformowana na etat Nr 2/160 o stanie 131 żołnierzy i trzech pracowników wojska. Z dniem 1 listopada 1955 roku, w związku z rozformowaniem 27 DP, dywizjon został podporządkowany bezpośrednio dowódcy 2 Korpusu Armijnego. W grudniu 1956 roku jednostka została rozformowana.

Według etatu Nr 2/160 dywizjon składał się z dowództwa, kwatermistrzostwa, plutonu dowodzenia oraz dwóch baterii, z których jedna była skadrowana. Zgodnie z etatem jednostka miała być uzbrojona w dwanaście 37 mm armat przeciwlotniczych wz. 1939.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.