13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1952

Rozformowanie

1967

Patron

powstańcy śląscy[1]

Tradycje
Rodowód

7 Korpus Artylerii Obrony Przeciwlotniczej

Dowódcy
Pierwszy

płk Bolesław Tatarski

Ostatni

płk Jan Styran

Organizacja
Dyslokacja

Bytom

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej, Wojska Obrony Powietrznej Kraju

13 Dywizja Artylerii Obrony Przeciwlotniczej (13 DA OPL) – związek taktyczny artylerii przeciwlotniczej Sił Zbrojnych PRL.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Formowanie jednostki dowództwa dywizji rozpoczęto w 1952 roku w Bytomiu (KOW). Pułki artylerii zostały przekazane z rozformowywanego 7 Korpusu Artylerii OPL. W 1959 dywizji nadano imię Powstańców Śląskich. W 1962 zmieniono jej nazwę na 13 Dywizję Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.

W 1967 dywizję przemianowano na 1 Dywizję Artylerii Przeciwlotniczej Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.

Struktura organizacyjna 13 DAPlot[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • płk Bolesław Tatarski – 1952 – 1954
  • płk Tadeusz Kempf – 1954 – 1957
  • płk Aleksander Grabowski – 1957 – 1959
  • płk Jan Styran – 1959 – 1968

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.