75 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej
 Odznaka pamiątkowa | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
por. Jerzy Zawisza |
| Ostatni |
ppłk Dariusz Stefański |
| Organizacja | |
| Numer |
JW 1966[2] |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
Wojska OPK – do 1990 |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
75 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej (75 dr OP) – samodzielny pododdział Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych.
Dywizjon stacjonował w Gliwicach, podlegał dowódcy 1 Śląskiej Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Z dniem 30 czerwca 2011 dywizjon został rozformowany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dywizjon sformowano na podstawie Zarządzenia Szefa Sztabu Generalnego WP Nr 021/Org. z dnia 30 marca 1978 roku jako 75. dywizjon ogniowy artylerii rakietowej i dyslokowano w m. Przezchlebie koło Gliwic, z podległością dowódcy 1 Dywizji Artylerii OPK. Pierwszym uzbrojeniem jednostki były zestawy rakietowe S-125 Newa. Do zadań dywizjonu należała obrona strefy powietrznej w obrębie GOP.
W 1980 roku dywizjon przeprowadził strzelania bojowe na poligonie w Aszułuku w ZSRR. Kolejne odbyły się w roku 1984. W 1991 roku jednostka zmieniła nazwę na 75 dywizjon rakietowy OP. Strzelanie na poligonie krajowym w Ustce dywizjon odbył w latach 1993 i 1996. W roku 2000 jednostka została przezbrojona w zmodernizowane zestawy rakietowe S-125 Newa-SC i odbyła pierwsze strzelania kwalifikacyjne. Strzelania bojowe odbyły się w roku 2002.
Dywizjon posiadał własną odznakę pamiątkową oraz oznakę rozpoznawczą, wprowadzone decyzją nr 125/MON z dnia 10 kwietnia 2006[3] Święto jednostki obchodzone było corocznie w dniu 1 sierpnia – decyzja nr 115/MON z dnia 10 kwietnia 2006[1].
W związku ze zmianami w strukturach Sił Powietrznych, decyzją MON nr Z-37/Org./P1 z dnia 27 maja 2010 roku, następnie decyzją MON nr PF-68/Org./SSG/ZOiU-P1 z dnia 19 sierpnia 2010 roku oraz wykonawczym rozkazem Dowódcy Sił Powietrznych nr PF-211 z dnia 8 września 2010 roku zdecydowano o rozformowaniu jednostki w terminie do dnia 30 czerwca 2011. Na bazie jej środków sformowano nowy 34. dr OP w Bytomiu.
Struktura[edytuj | edytuj kod]
- dowództwo
- sztab
- bateria dowodzenia
- bateria radiotechniczna
- bateria startowa (S-125 Newa-SC)
Dowódcy dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- 1978–1983 – ppłk Rudolf Ryncarz
- 1983–1985 – mjr Wiesław Wolak
- 1985–1991 – ppłk Michał Janda
- 1991–1998 – ppłk Jerzy Andrzejak
- 1998–2004 – ppłk Ireneusz Zaguła
- 2004–2011 – ppłk Dariusz Stefański
Podporządkowanie[edytuj | edytuj kod]
- 1 Dywizja Artylerii OPK (1978–1988)
- 1 Brygada Artylerii OPK (1988–1991)
- 1 Śląska Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej (1991–2011)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Decyzja Nr 115/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 kwietnia 2006 r.. [dostęp 2021-10-16]. (pol.).
- ↑ Archiwum Sił Powietrznych
- ↑ Decyzja Nr 125/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 kwietnia 2006 r.. [dostęp 2021-10-16]. (pol.).