41 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
41 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

11 sierpnia 1969

Rozformowanie

2008

Tradycje
Kontynuacja

36 dr OP

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Alojzy Dahlke

Ostatni

ppłk Mariusz Zagdański

Organizacja
Numer

JW 4086[1]

Dyslokacja

Mrzeżyno

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska OPK – do 1990
WLOP – do 2004
Siły Powietrzne

Rodzaj wojsk

Wojska obrony przeciwlotniczej

Podległość

26 Brygada Rakietowa Obrony Powietrznej
78 Pułk Rakietowy Obrony Powietrznej

41 dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej (41 dr OP) – samodzielny pododdział Wojska Polskiego.

Dywizjon sformowany został w 1969 w Glicku, podlegał dowódcy 26 Brygady Rakietowej Obrony Powietrznej. Rozformowany został w 2008 roku

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu dowódcy WOPK Nr 0013 z 6 grudnia 1968, w dniu 20 kwietnia 1969 w 37. dr OP rozpoczął się proces formowania dywizjonu. 11 sierpnia 1969 41 Dywizjon Ogniowy OPK opuścił Glicko i przemieścił się do swojego docelowego miejsca służby w m. Mrzeżyno. W czerwcu 1970 na poligonie w Aszułuku, w ZSRR odbyło się pierwsze strzelanie bojowe, a kolejne w latach 1974 i 1983 z PZR S–75M Wołchow. W sierpniu 1986 dywizjon został przezbrojony z PZR S–75 Wołchow na PZR S-125M Newa. W latach 1989, 1994, 1995, 1999 i 2005 odbyły się strzelania bojowe z PZR S-125M Newa i S-125M Newa-SC. Na wiosnę 1993 dywizjon kolejny raz został przezbrojony, tym razem na samobieżny PZR S–125M Newa-SC. W październiku 2001 41 dr OP i 71 dr OP zostały organizacyjnie podporządkowane dowódcy 78. pułku rakietowego OP w Mrzeżynie.

Na podstawie Rozkazu Dowódcy Sił Powietrznych nr Z-0117 z dnia 30 maja 2008, dywizjon został do końca roku 2008 rozformowany, a z dniem 1 stycznia 2009 włączony w struktury organizacyjne 78 pr OP jako 3 dywizjon ogniowy.

Dowódcy dywizjonu[edytuj | edytuj kod]

  • 1970–1973 – mjr dypl. Alojzy Dahlke
  • 1974–1978 – kpt. Mieczysław Koźbiał
  • 1978–1998 – ppłk Edward Mazur
  • 1998–2008 – ppłk mgr inż. Mariusz Zagdański

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]