2 złote 1936 Żaglowiec

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 złote 1936 Żaglowiec
Ilustracja
Dane podstawowe
Emitent

Bank Polski

Nominał

2 złote

Rocznik

1936

Emisja
Mennica

Mennica Państwowa

Nakład

3 918 000 szt.

Data emisji

23 grudnia 1936

Data wycofania

22 listopada 1939

Projektant

Józef Aumiller

Opis fizyczny
Masa

4,4 g

Średnica

22 mm

Materiał

srebro Ag750

Rant

ząbkowany

Stempel

zwykły

Uwagi

moneta okolicznościowa
moneta obiegowa

2 złote 1936 Żaglowiecokolicznościowa moneta dwuzłotowa bita w srebrze, wprowadzona do obiegu 23 grudnia 1936 r. rozporządzeniem Ministra Skarbu Eugeniusza Kwiatkowskiego z dnia 10 grudnia 1936 r. (Dz.U. z 1936 r. nr 92, poz. 644)[1], wycofana z obiegu na podstawie rozporządzenia ministrów gospodarki, finansów i spraw wewnętrznych Rzeszy wydanego 22 listopada 1939 r. w okresie Generalnego Gubernatorstwa, według którego monety bite w srebrze w okresie II Rzeczypospolitej należało obowiązkowo wymieniać na pieniądze papierowe[2].

W niektórych opracowaniach z początku XXI w. jako data wprowadzenia do obiegu dwuzłotówki podawany był 4 stycznia 1937 r[3], jednak w późniejszych tego samego autora – 23 grudnia 1936 r[4].

Moneta upamiętniała 15. rocznicę budowy portu w Gdyni[5].

Awers[edytuj | edytuj kod]

W centralnym punkcie umieszczono godło – orła w koronie, poniżej rok „1936", dookoła napis „RZECZPOSPOLITA POLSKA”[5].

Rewers[edytuj | edytuj kod]

Na tej stronie monety znajdują się: rysunek żaglowca na wodzie, napis „ 2 ZŁOTE 2”, z lewej strony inicjały projektanta AJ, a prawej strony herb Kościeszaznak mennicy w Warszawie[5].

Nakład[edytuj | edytuj kod]

Monetę wybito w srebrze próby 750, na krążku o średnicy 22 mm, masie 4,4 grama, z rantem ząbkowanym, według projektu Józefa Aumillera, w Mennicy w Państwowej w Warszawie, w nakładzie 3 918 000 szt. Monetę bito przez dwa lata, bez zmiany daty, w 1937 r. (2 850 000 szt.) oraz 1938 r. (1 068 000 szt.)[6].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Dwuzłotówkę bito na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 27 sierpnia 1932 r. o zmianie niektórych postanowień rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 5 listopada 1927 r., definiującego parametry monet: 2, 5, 10 złotych bitych w srebrze próby 750 i masie 2,2 grama przypadających na 1 złoty (Dz.U. z 1932 r. nr 74, poz. 668)[6].

Godło na monecie jest zgodne ze wzorem Godła Rzeczypospolitej Polskiej wprowadzonym 13 grudnia 1927 r. (Dz.U. z 1927 r. nr 115, poz. 980)[6].

Parametry monety są identyczne z parametrami dwuzłotówek wzór 1932 i 1934[5].

Wzór rysunku awersu i rewersu jest identyczny z tymi dla pięciozłotówki 1936 Żaglowiec.

W literaturze można czasami spotkać się z opiniami, że Józef Aumiller sportretował na monecie Dar Pomorza. W rzeczywistości, ze względu na charakterystyczne ożaglowanie trzeciego masztu, jest to bark, najprawdopodobniej Lwów – polski żaglowiec szkolny[6].

Razem z pięciozłotówką z żaglowcem z 1936 r. były ostatnimi monetami okolicznościowymi wprowadzonymi do obiegu w II Rzeczypospolitej[6].

Wersje próbne[edytuj | edytuj kod]

Wersja próbna w srebrze
Wersja próbna w aluminium

W katalogach podana jest informacja o wybiciu próbnych wersji monety[7]:

  • z napisem „PRÓBA” (100 sztuk),
  • z większym napisem „PRÓBA” (nieznana liczba sztuk),
  • z napisem „PRÓBA”, stemplem lustrzanym (nieznana liczba sztuk),
  • dwóch wersji w aluminium.

Istnieje wersja monety wybita stemplem lustrzanym w nakładzie 100 sztuk[7].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część druga II Rzeczpospolita Generalne Gubernatorstwo 1918-1945, wyd. pierwsze, Sosnowiec 2008, s. 183–187, ISBN 83-912223-4-9.
  2. Adam Dylewski, Historia pieniądza na ziemiach polskich, wyd. pierwsze, Warszawa: Carta Blanca Sp. z o.o. Grupa Wydawnicza PWN, 2011, s. 286, ISBN 978-83-7705-068-2.
  3. Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 158, ISBN 83-87355-37-2.
  4. Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej polskiej 1919–1939, wyd. pierwsze, Szczecin: Nefryt, 2010, s. 35, ISBN 978-83-87355-65-4.
  5. a b c d Janusz Parchimowicz, Monety polskie, 2003.
  6. a b c d e Jerzy Chałupski, Specjalizowany katalog monet polskich XX i XXI w. część druga II Rzeczpospolita Generalne Gubernatorstwo 1918-1945, 2008.
  7. a b Janusz Parchimowicz, Monety Rzeczypospolitej Polskiej 1919-1939, 2010.