8 Samodzielna Brygada Kawalerii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
8 Samodzielna Brygada Kawalerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1926

Rozformowanie

1929

Nazwa wyróżniająca

nie posiadała

Patron

nie posiadała

Tradycje
Święto

nie obchodziła

Nadanie sztandaru

nie posiadała

Dowódcy
Pierwszy

gen. bryg. Eugeniusz Ślaski

Działania zbrojne
nie uczestniczyła
Organizacja
Dyslokacja

Starogard

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

kawaleria

8 Samodzielna Brygada Kawalerii (8 SBK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.

Powstała w kwietniu 1926 roku w wyniku pokojowej reorganizacji wielkich jednostek jazdy w latach 1924–1929. Powstanie brygady i reforma kawalerii związane było z planem sformowania jednostki pancerno-motorowej, której zaczątkiem miały być dwa bataliony piechoty przewożone na samochodach oraz dwa pułki kawalerii. Plany sformowania tego typu jednostki jednak się nie powiodły z powodu trudności finansowych i braku odpowiedniego sprzętu. W związku z powstaniem 8 SBK dotychczas istniejącą VIII Brygada Kawalerii została przemianowana na XVIII Brygadę Kawalerii.

Dowództwo 8 SBK stacjonowało w Starogardzie. W skład brygady włączono 2 pułk Szwoleżerów Rokitniańskich, który w maju 1926 roku został dyslokowany z Bielska, Bochni i Pszczyny do Starogardu.

6 maja 1926 roku na stanowisko dowódcy brygady został wyznaczony generał brygady Eugeniusz Ślaski. Wymieniony oficer z dniem 30 kwietnia 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Po przeniesieniu generała Ślaskiego na emeryturę stanowisko dowódcy brygady nie zostało obsadzone.

W marcu 1929 roku, w ramach II fazy reorganizacji kawalerii, brygada została zlikwidowana. 2 pułk Szwoleżerów Rokitniańskich został podporządkowany dowódcy nowo powstałej Brygady Kawalerii „Toruń”. 1 batalion strzelców został włączony w skład 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty, natomiast 2 batalion strzelców w skład 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty.

Organizacja pokojowa 8 SBK[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]