98 Pułk Piechoty (II RP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
98 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Tadeusz Woleński

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
bitwa pod Jaworowem (15–16 IX 1939)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

38 Dywizja Piechoty

98 Pułk Piechoty (98 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.

Formowanie pułku[edytuj | edytuj kod]

98 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką mobilizowaną w I rzucie mobilizacji powszechnej dla rezerwowej 38 Dywizji Piechoty. Przygotowania do mobilizacji pułku trwały od czerwca do końca sierpnia 1939 roku. Mobilizacja pułku nie została ujęta w planie „W”[1].

Formowanie jednostki 98 pp rozpoczęto 31 sierpnia 1939 roku – pierwszego dnia mobilizacji powszechnej, a zakończono 6 września.

Jednostkami mobilizującymi były jednostki organizacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza:

  • batalion KOP „Hoszcza” mobilizował dowództwo 98 pp, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych 98 pp, kompanię gospodarczą 98 pp, kompanię zwiadowczą 98 pp, pluton łączności 98 pp, kompanię przeciwpancerną typ II 98 pp oraz I baon 98 pp,
  • batalion KOP „Ostróg” mobilizował pluton pionierów 98 pp, pluton przeciwgazowy 98 pp oraz II baon 98 pp,
  • batalion KOP „Dederkały” mobilizował III baon 98 pp[2].

Organizacja wojenna i obsada personalna 98 pp[edytuj | edytuj kod]

Organizacja wojenna i obsada personalna 98 pp we wrześniu 1939 roku[3][4]
Stanowisko etatowe Stopień, imię i nazwisko Uwagi
dowódca pułku ppłk piech. Tadeusz Woleński
adiutant kpt. piech. Józef Krasucki †1940 Charków[5]
dowódca I batalionu mjr piech. Stanisław II Marek
dowódca 1 kompanii strzeleckiej kpt. Juliusz Peyser †20 IX 1939 Hołosko[6]
dowódca 1 kompanii ckm por. Wacław Kunicki[7] 17 IX 1939 ciężko ranny
dowódca II batalionu ppłk piech. Jan Lachowicz †24 IX 1939 Przemyśl[6]
dowódca 5 kompanii strzeleckiej kpt. Bolesław Brymora Wojsko Polskie we Francji
dowódca 6 kompanii strzeleckiej kpt. Kazimierz Federowicz
dowódca 2 kompanii ckm kpt. Zygmunt Barcik
dowódca III batalionu mjr piech. Jan III Wojciechowski 15/16 IX 1939 ciężko ranny
adiutant kpt. piech. Franciszek Wojciechowski dowódca 8 kompanii strzeleckiej, †1940 Charków[8]
dowódca 7 kompanii strzeleckiej kpt. piech. Włodzimierz Skibiński †1940 Charków[9]
dowódca 8 kompanii strzeleckiej kpt. piech. Stefan Syguła[a] †1940 ULK[11]
dowódca 9 kompanii strzeleckiej kpt. piech. Witold Olecki †1940 Charków[12]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Kpt. piech. Stefan Syguła (ur. 15 sierpnia 1904) w marcu 1939 w batalionie KOP „Dederkały” na stanowisku dowódcy kompanii karabinów maszynowych[10]. 1 września 1939 (?) dostał się do niemieckiej niewoli, z której został zwolniony 1 stycznia 1940[6]. Później został aresztowany przez NKWD i osadzony w więzieniu we Lwowie. Jego nazwisko figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXIX-CXLII.
  2. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 914, 916.
  3. Prochwicz 2003 ↓, s. 377.
  4. Dalecki 1989 ↓, s. 382.
  5. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 260.
  6. a b c Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-03-25].
  7. Wacław Kunicki. Muzeum Polskich Formacji Granicznych. [dostęp 2022-01-10].
  8. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 602.
  9. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 487.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 61, 931.
  11. a b Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2024-03-25].
  12. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 383.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r.. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
  • Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.