Aleja Niepodległości w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
aleja Niepodległości
Centrum
Ilustracja
Skrzyżowanie ulic Święty Marcin i Alei Niepodległości (Ziemstwo Kredytowe)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Długość

2258 m[1]

Przebieg
0 al. Armii Poznań
wiadukt linii kol. 3[a]
światła 235 ul. Przepadek, ul. Północna
światła 285 ul. Księcia Józefa
500 ul. św. Barbary
615 ul. Cicha
światła 800 ul. F. Nowowiejskiego,
ul. Solna
światła 1050 ul. K. Libelta
światła 1350 ul. A. Fredry
światła 1600 ul. Święty Marcin
światła 1800 ul. Składowa, ul. E. Taylora
światła 2010 ul. Powstańców Wielkopolskich [b]
światła 2280 ul. Niezłomnych[c]
ul. Królowej Jadwigi
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „aleja Niepodległości”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „aleja Niepodległości”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „aleja Niepodległości”
Ziemia52°24′39,6″N 16°55′07,3″E/52,411000 16,918690

Aleja Niepodległości – główna ulica Poznania biegnąca równolegle do ul. Tadeusza Kościuszki wzdłuż ścisłego centrum miasta. Została wytyczona w 1905 po likwidacji poligonalnych umocnień Twierdzy Poznań, w trakcie budowy Dzielnicy Cesarskiej.

Na całej długości posiada kategorię drogi powiatowej[2].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W latach 1905–1919 nosiła nazwę Kaiserring, od 1919–1939: Wały Leszczyńskiego, 1939–1945: Oberwall, Niederwall, a w latach 1950–1990 - aleja Stalingradzka. Tę ostatnią nazwę przyjęto 28 stycznia 1950, przed obchodami siódmej rocznicy bitwy stalingradzkiej, na wniosek Stanisława Hebanowskiego, reprezentującego przewodniczących komitetów blokowych śródmieścia[3]. Obecną nazwę przyjęto w 1990, jako jedną z dwóch wówczas proponowanych - drugą propozycją była Aleja Zwycięstwa. Proponowano również pozostawienie nazwy Aleja Stalingradzka na odcinku od Libelta do Fredry, motywując to m.in. bohaterstwem Polaków walczących pod Stalingradem[4].

W okresie PRL-u na odcinku od placu Mickiewicza (skrzyżowanie z ulicą Święty Marcin, ówczesną Czerwonej Armii) do skrzyżowania z obecną ulicą Królowej Jadwigi nosiła nazwę Juliana Marchlewskiego[5].

Znaczące obiekty[edytuj | edytuj kod]

Od południa:

oraz:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przejazd pod wiaduktem jedynie dla pojazdów o wysokości poniżej 2,4 m.
  2. Zakaz skrętu obowiązuje jedynie na Alei Niepodległości (oba kierunki).
  3. Nakaz skrętu w prawo od strony ul. św. Marcin. Zakaz skrętu w lewo od strony ul. Królowej Jadwigi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aleja Niepodległości. Poznańska Wiki. [dostęp 2017-11-15]. (pol.).
  2. Zarząd Dróg Miejskich w Poznaniu: Spis dróg publicznych w administracji ZDM Poznań – stan na styczeń 2019. zdm.poznan.pl. [dostęp 2019-04-24]. (pol.).
  3. Antoni Gąsiorowski, Nazwy poznańskich ulic. Przemiany i trwanie: wieki XIV-XX, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3-4/1984, s.51, ISSN 0137-3552
  4. IX Sesja Miejskiej Rady Narodowej, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1990, s.153, ISSN 0137-3552
  5. Plan Poznania, wyd. piąte, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1970.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zygmunt Zaleski: Nazwy ulic w Poznaniu, Magistrat Stołeczny Miasta Poznania 1926, s. 79
  • Zbigniew Zakrzewski: Nazwy osobowe i historyczne ulic Poznania, Wydawnictwo Poznańskie 1971, s. 105
  • Poznań plus 4 - plan miasta 1:20.000, wyd. Demart Warszawa 2006, ISBN 83-7427-282-1

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]