Aleja Niepodległości w Poznaniu (pomnik przyrody)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleja Niepodległości
pomnik przyrody ustanowiony 1986
Ilustracja
Platany w rejonie ul. Libelta
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Poznań, Aleja Niepodległości

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Aleja Niepodległości”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Aleja Niepodległości”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Aleja Niepodległości”
Ziemia52°24′52,5312″N 16°55′22,6380″E/52,414592 16,922955

Aleja Niepodległościpomnik przyrody (nr 1/502), zabytkowa aleja drzew mieszanych, zlokalizowana w Poznaniu, w pasie rozdzielającym jezdnie Alei Niepodległości, na odcinku pomiędzy ulicami Libelta i Kutrzeby.

Tabliczka

Drzewa znajdują się w środku alei, pomiędzy jezdniami, między sobą z kolei mieszcząc szeroki deptak z ławkami. Aleja jest bardzo zróżnicowana gatunkowo. Na 189 tworzących ją drzew składają się: lipa krymska (65 sztuk, gatunek mieszańcowy, w naturze nie występujący), platan klonolistny (42 sztuki), lipa drobnolistna (37 sztuk), topola czarna odmiany holenderskiej (Populus nigra 'Marilandica' 37 sztuk) i daglezja sina (Pseudotsuga menziesii subsp. glauca[1], 8 sztuk, w południowej części, gatunek niewystępujący w naturze). Wytyczając aleję w początkach XX wieku obsadzono ją wyłącznie platanami od południa (centrum miasta) i wyłącznie topolami holenderskimi od północy (Cytadela). Z czasem, w miejsce uschniętych platanów dosadzano pozostałe gatunki. Rozmiary drzew nie są wybitnie duże. Najokazalsze są platany z obwodami 314 i 358 cm i wysokością do 22 metrów. Niektóre topole mają około 300 cm obwodu. Drzewa, rosnące przy ruchliwej ulicy są narażone na uszkodzenia mechaniczne i zanieczyszczenie spalinami. Noszą ślady licznych interwencji konserwatorskich[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ITD Poznań
  2. Radosław Jaros, Pomniki przyrody w Poznaniu - przewodnik, Urząd Miasta Poznania, Poznań, 2007, s.45-46, ISBN 83-89343-17-7