Aleksander Modzelewski

Aleksander Modzelewski
Александр Семенович Модзелевский
	generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1905 ; Odessa
Data i miejsce śmierci	2 czerwca 1982 ; Odessa
	Przebieg służby
Lata służby	1922–1956
Siły zbrojne	Armia Czerwona; ludowe Wojsko Polskie; Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Aleksander Modzelewski, ros. Александр Семенович Модзелевский (ur. 10 lutego^?/23 lutego 1905 w Odessie, zm. 2 czerwca 1982 tamże) – generał major artylerii Armii Czerwonej, generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z polskiej rodziny osiadłej w Odessie, od dzieciństwa pracował zarobkowo jako robotnik i goniec.

Od 1922 w Armii Czerwonej, 1926 skończył Odeską Szkołę Artylerii i został dowódcą plutonu w 20 Dywizjonie Artylerii Ciężkiej w Winnicy. Od 1927 szef zwiadu pułku artylerii, od 1928 szef łączności pułku, dowódca baterii szkolnej i szef zaopatrzenia bojowego. Od 1934 w Zarządzie Artylerii Ukraińskiego Okręgu Wojskowego w Kijowie, od 1939 dowódca szkoły podoficerskiej 144 pułku artylerii haubic w Dniepropietrowsku, szef sztabu i pełniący obowiązki dowódcy tego pułku. Uczestnik sowieckiej agresji na Polskę 17 września 1939 roku, agresji na Finlandię 1939-1940 oraz aneksji Besarabii w czerwcu 1940 roku. Latem 1941 roku zmobilizowany, uczestnik walk na Froncie Zachodnim, lekko ranny. Od końca 1942 roku dowódca 51 Brygady Artylerii Armat na Froncie Leningradzkim. 13 marca 1944 roku Rada Komisarzy Ludowych ZSRR mianowała go generałem majorem artylerii.

Od września 1943 w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR w stopniu pułkownika, dowódca artylerii 1 Korpusu PSZ w ZSRR. Dowódca artylerii 1 Armii WP. W maju 1945 mianowany generałem dywizji WP. Jesienią 1945 roku został dowódcą Artylerii Okręgu Wojskowego Nr IV w Katowicach, a w czerwcu 1946 roku inspektorem artylerii Okręgu Wojskowego Nr IV we Wrocławiu. W lutym 1947 zakończył służbę w WP i wrócił do ZSRR. Dalsze jego losy nie są znane.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
Order Virtuti Militari V klasy (dwukrotnie, 11 maja 1945^[1])
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie, 1942 i 1944)
Order Czerwonej Gwiazdy (1940)
Order Kutuzowa II stopnia (1945)
Medal „Za obronę Leningradu”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945. Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II:I-M, Toruń 2010, s. 535-537.

[1] Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 11 maja 1945 za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą. Odznaczenia Generałów Wojska Polskiego przez Prezydium Krajowej Rady Narodowej. „Polska Zbrojna”, s. 1, 12 maja 1945. Por. Kazimierz Konieczny, Henryk Wiewióra: Karol Świerczewski Walter. Zbiory Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”, 1971, s. 263.

[1]