Andriej Siewierny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andriej Siewierny
Państwo działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

11 maja 1913
Tuła

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1987
Symferopol

doktor nauk fizyczno-matematycznych
Specjalność: astronomia, astrofizyka, fizyka Słońca
Alma Mater

Moskiewski Uniwersytet Państwowy

1935-1987

Akademia Nauk ZSRR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order „Znak Honoru” Order Cyryla i Metodego (1950-1991)

Andriej Borisowicz Siewierny (ros. Андрей Борисович Северный, ur. 28 kwietnia?/11 maja 1913 w Tule, zm. 4 kwietnia 1987 w Symferopolu) – radziecki astrofizyk i astronom.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie profesora Uniwersytetu Moskiewskiego. Skończył 10 klas, jako uczeń zainteresował się astronomią, 1931-1935 studiował na Wydziale Mechaniczno-Matematycznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, po ukończeniu którego wstąpił na aspiranturę i doktoranturę Akademii Nauk ZSRR. W 1936 był na kursie o wewnętrznej budowie gwiazd na Wydziale Mechaniczno-Matematycznym, 1938-1946 pracował w Państwowym Instytucie Astronomicznym im. Szternberga, był adiunktem i profesorem katedry astrofizyki Wydziału Mechaniczno-Matematycznego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, w 1944 został doktorem nauk fizyczno-matematycznych, w 1945 zatwierdzony w stopniu profesora. Od 1943 do 1945 był zastępcą przewodniczącego Komisji Astrofizycznej Akademii Nauk ZSRR, w 1941 został członkiem WKP(b), zajmował się teorią budowy wewnętrznej gwiazd, fizyką Słońca i badaniem pól magnetycznych gwiazd. Od 1946 pracował w Krymskim Obserwatorium Astrofizycznym Akademii Nauk ZSRR jako starszy pracownik naukowy i zastępca dyrektora (do 1952), następnie dyrektor; brał aktywny udział w odbudowie obserwatorium w Simejizie i w budowie nowego obserwatorium w Bakczysaraju. W tym obserwatorium badał głównie fizykę Słońca. Zaprojektował zbudowany w 1954 teleskop słoneczny, wówczas jeden z największych na świecie; zrekonstruowano go i zmodernizowano w 1973. Opublikował ponad 270 prac naukowych. Był przewodniczącym Komisji nr 10 "Aktywność Słoneczna" Międzynarodowej Unii Astronomicznej (1958-1964), wiceprezesem Międzynarodowej Unii Astronomicznej (1964-1970), członkiem rzeczywistym Międzynarodowej Akademii Astronautycznej (1969), członkiem rzeczywistym Heidelberskiej Akademii Nauk (1968), doktorem honoris causa Newcastle University (1965), Uniwersytetu Wrocławskiego (1974), członkiem korespondentem (1958) i członkiem rzeczywistym (1959) Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Pochowany na Cmentarzu Kuncewskim w Moskwie[1].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]