Andronik Iosifjan

Andronik Iosifjan
Państwo działania	ZSRR
Data i miejsce urodzenia	21 lipca 1905 ; Cmakaoch, gubernia jelizawietpolska
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1993 ; Moskwa
	profesor nauk technicznych
	Specjalność: elektromechanika, technika rakietowa, technika kosmiczna
	Odznaczenia
	;

Andronik Gewondowicz Iosifjan (orm. Անդրանիկ Ղևոնդի Հովսեփյան, ros. Андроник Гевондович Иосифьян, ur. 8 lipca^?/21 lipca 1905 we wsi Cmakaoch w guberni jelizawietpolskiej (obecnie w Górskim Karabachu), zm. 13 kwietnia 1993 w Moskwie) – radziecki fizyk, inżynier i konstruktor narodowości ormiańskiej, akademik Akademii Nauk Armeńskiej SRR.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie nauczyciela. Od dzieciństwa pracował jako pastuch, w 1918 podczas wojny armeńsko-tureckiej wraz z rodziną uciekł do Turkiestanu, skąd wrócił w 1922, po czym ochotniczo wstąpił do Armii Czerwonej, służył jako telefonista w batalionie łączności w Tbilisi. W okresie służby w armii ukończył rabfak (fakultet robotniczy). Po demobilizacji w 1925 rozpoczął studia na Wydziale Elektromechanicznym Bakijskiego Instytutu Politechnicznego, które ukończył w 1929, po czym został asystentem w tym instytucie, w 1931 przeniósł się do Moskwy, gdzie pracował w laboratorium elektromaszynowym Wszechzwiązkowego Instytutu Elektrotechnicznego im. Lenina jako inżynier, pracownik naukowy i od 1932 szef laboratorium. Zajmował się konstrukcją silników. W 1937 podczas wielkiego terroru jego ojciec został aresztowany i rozstrzelany (zrehabilitowany po śmierci Stalina), a on sam zdegradowany i usunięty z partii, w 1939 przywrócono mu poprzednie prawa. W 1940 został doktorem nauk technicznych, a w 1941 profesorem. Po ataku Niemiec na ZSRR zajmował się techniką zbrojeniową, we wrześniu 1941 został dyrektorem fabryki nr 627 w Moskwie produkującej elektrotechnikę wojskową, od czerwca 1942 kierował zakładem zbrojeniowym nr 689 w Izmajłowie, w maju 1944 mianowano go dyrektorem Instytutu Naukowo-Badawczego nr 627 (w 1959 przemianowanego na Wszechzwiązkowy Naukowo-Badawczy Instytut Elektromechaniki). Na tym stanowisku zajmował się głównie techniką rakietową, a od końca lat 50. również techniką kosmiczną. Instytutem kierował do 1973, później do 1982 był kierownikiem naukowym eksperymentalnego zakładu Wszechzwiązkowego Naukowo-Badawczego Instytutu Elektromechaniki, następnie został dyrektorem i głównym konstruktorem naukowo-badawczego biura konstruktorskiego Akademii Nauk Armeńskiej SRR. W 1959 został akademikiem Akademii Nauk Armeńskiej SRR (członkiem korespondentem tej akademii był od 1945). Napisał ok. 250 prac naukowych i dokonał 30 wynalazków.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (17 czerwca 1961)
Order Lenina (czterokrotnie, 12 grudnia 1942, 12 grudnia 1957, 17 czerwca 1961 i 30 lipca 1975)
Order Rewolucji Październikowej (23 lipca 1985)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie, 2 czerwca 1952 i 20 kwietnia 1956)
Nagroda Stalinowska (1949)
Nagroda Leninowska (1970)
Nagroda Państwowa ZSRR (1979)
Medal „Za obronę Moskwy”

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-04-07]