Balinka (szczyt)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Balinka (708 m) – niewybitny szczyt w Beskidzie Makowskim w polskich Beskidach Zachodnich.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Leży w południowo-wschodniej części Beskidu Makowskiego, w głównym grzbiecie Pasma Koskowej Góry, pomiędzy przełęczą Dział (601 m) na zachodzie i płytkim siodłem (ok. 687 m), oddzielającym ją od wzniesienia Jaworzyńskiego Wierchu (Gorylka, 783 m) na wschodzie. Wznosi się ok. 5,2 km na północny wschód od szczytu Koskowej Góry i jest najbardziej na północ wysuniętym szczytem w głównym grzbiecie pasma.

Grzbietem pasma przez szczyt Balinki biegnie granica gmin Tokarnia (na południu) i Pcim (na północy).

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Szczyt w formie niskiej, płaskiej kopuły. Południowe stoki Balinki opadają stosunkowo łagodnie ku dolinie źródłowych cieków potoku Więcierza w Więciórce. Stoki północne są stromsze i bardziej rozczłonkowane, formują krótki, szeroki grzbiet opadający ku północnemu wschodowi ku dolinie Trzebuńki w Trzebuni. Partie szczytowe po poziomicę ok. 600 m n.p.m. na południu i ok. 500 m n.p.m. na północy porośnięte lasem.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Szczyt bez znaczenia turystycznego, bez widoków. Tuż na południe od wierzchołka przebiega żółto znakowany szlak turystyczny z Pcimia na Koskową Górę.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Beskid Makowski (Beskid Średni). Mapa turystyczna skala 1:75 000, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa-Wrocław 1983;
  • Beskid Wyspowy. Mapa turystyczna 1:65 000, ExpressMap Polska Sp. z o.o., Warszawa 2019 ISBN 978-83-8046-966-2;
  • Krygowski Władysław: Beskidy Śląski – Żywiecki – Mały i Makowski (część zachodnia), wyd. III poprawione i uzupełnione, Sport i Turystyka, Warszawa 1974, s. 466;