Całkowa nierówność Jensena

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Całkowa nierówność Jensena jest użyteczną i bardzo ogólną relacją dotyczącą funkcji wypukłych, matematyka Johana Jensena, którego dowód podał w 1906 roku . Można go zapisać na dwa sposoby: dyskretny lub całkowy. Pojawia się w szczególności w analizie, teorii pomiaru i prawdopodobieństwie ( twierdzenie Rao-Blackwella ), ale także w fizyce statystycznej, mechanice kwantowej i teorii informacji (pod nazwą nierówność Gibbsa ).

Definicja[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie funkcją wypukłą, będzie zbiorem o dodatniej mierze, oraz będzie funkcją całkowalną. Niech oznacza miarę zbioru Wówczas zachodzi nierówność:

Dowód[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ jest funkcją wypukłą, to na mocy twierdzenia o hiperpłaszczyźnie podpierającej:

(1)

Zatem podstawiając oraz nierówność w zdaniu (1) przekształca się do postaci:

Następnie całkując stronami względem po zbiorze i na mocy zależności oraz

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lawrence C. Evans: Partial Differential Equations, American Mathematical Society, 2010.