Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Dziurdziowie

Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy
	A-373/98
	cerkiew filialna
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Dziurdziów
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Diecezja	przemysko-gorlicka
Wezwanie	Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy
Wspomnienie liturgiczne	8/21 września
Historia
Data zakończenia budowy	1899; 1928
Data zamknięcia	1945
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Data reaktywacji	1956
Poprzednie wyznanie	greckokatolickie
Dane świątyni
Styl	łemkowski
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Kopuła; • liczba kopuł	; 3
Liczba ikonostasów	1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	1
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; parawanowa, murowana
	Położenie na mapie gminy Lesko Dziurdziów, cerkiew
	Położenie na mapie Polski Dziurdziów, cerkiew
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Dziurdziów, cerkiew
	Położenie na mapie powiatu leskiego Dziurdziów, cerkiew
	49°25′54,2″N 22°18′02,4″E/49,431722 22,300667
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew pod wezwaniem Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy – murowana filialna cerkiew prawosławna (dawniej greckokatolicka) znajdująca się w Dziurdziowie. Należy do parafii Spotkania Pańskiego w Morochowie, w dekanacie Sanok diecezji przemysko-gorlickiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Zbudowana w 1899, należała do parafii greckokatolickiej w Hoczwi. Po wysiedleniu 33 rodzin ukraińskich (15 maja 1945) cerkiew została zamknięta. Później w budynku ulokowano magazyn.

W 1956 świątynię przekazano do użytkowania Kościołowi prawosławnemu, a zgodnie z ustawą z dnia 17 grudnia 2009 o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego cerkiew stała się wyłączną własnością tego Kościoła^[1]. Cerkiew (wraz z dzwonnicą) wpisano do rejestru zabytków 1 grudnia 1998 r. pod nr A-373/98^[2].

Elewacja frontowa
Wnętrze
Widok od strony prezbiterium

Wokół cerkwi znajduje się cmentarz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Ustawa z dnia 17 grudnia 2009 r. o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz.U. 2010 nr 7 poz. 43), isap.sejm.gov.pl
↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dmytro Błażejowśkyj, Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828–1939), Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X

[1] Ustawa z dnia 17 grudnia 2009 r. o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz.U. 2010 nr 7 poz. 43), isap.sejm.gov.pl

[2] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .

[1]

[2]