Daniel Odija
 Daniel Odija (2024) | |
| Data i miejsce urodzenia |
13 maja 1974 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
prozaik, poeta, dziennikarz, animator kultury |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater |
Akademia Pomorska w Słupsku; Mistrzowska Szkoła Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy w Warszawie |
Daniel Odija (ur. 13 maja 1974 w Słupsku[1]) – polski pisarz, dziennikarz, publicysta i animator kultury[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Krzywoustego w Słupsku, gdzie w 1993 zdał egzaminy maturalne[1]. Absolwent Akademii Pomorskiej w Słupsku. Studiował później w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy w Warszawie[1]. Pracował w słupskim oddziale Telewizji Polskiej[3].
Publikował w wielu periodykach literackich[3], w roku 2000 – nakładem słupskiego oddziału Związku Literatów Polskich – ukazał się zbiór jego opowiadań zatytułowany Podróże w miejscu. Kolejne jego książki zostały wydane przez Wydawnictwo Czarne. Jego twórczość zalicza się do tzw. Prozy Północy.
Jego pierwszą książką, która się ukazała jest Ulica. W swoich utworach pisarz maluje realistyczny obraz tzw. Polski B przełomu tysiącleci. Akcja jego powieści i opowiadań rozgrywa się w podupadłych miasteczkach (Ulica) oraz na popegeerowskiej wsi (Tartak). Bohaterami Odiji są przegrani transformacji ustrojowej – bezrobotni, bezdomni, podupadli intelektualiści, robotnicy oraz drobni kombinatorzy, złodzieje i oszuści, ale także młodzi ludzie dopiero wkraczający w dorosłość. Wszyscy z trudem utrzymują się na powierzchni, żyjąc z dnia na dzień bez większej nadziei na poprawę losu. Powieść Tartak w 2004 znalazła się wśród finalistów Nagrody Literackiej Nike[4], a Kronika umarłych była nominowana do Nagrody Literackiej Nike w 2011[5].
Publikował m.in. w Ozonie, Tygodniku Powszechnym, Gazecie Wyborczej, Playboyu, Piśmie, czy Blizie oraz w antologiach literatury współczesnej. Jego opowiadania zostały przetłumaczone na kilkanaście języków, a powieści ukazały się w przekładzie na język francuski, niemiecki, ukraiński i macedoński.
Mieszka w Słupsku.
Twórczość (wybór)[edytuj | edytuj kod]
W dorobku publikacyjnym D. Odija znajdują się m.in.[6]:
- Podróże w miejscu (Wydawnictwo Agora, 2000)
- Ulica (Wydawnictwo Czarne, 2001)
- Tartak (Wydawnictwo Czarne, 2003)
- Szklana huta (Wydawnictwo Czarne, 2005)
- Niech to nie będzie sen (Wydawnictwo Literackie, 2008)
- Kronika umarłych (Wydawnictwo W.A.B., 2010)
- Stolp. komiks, scen.: Daniel Odija, rys.: Wojciech Stefaniec, (Wydawnictwo Komiksowe, 2017)[1]
- Przezroczyste głowy (Wydawnictwo Literackie, 2018)
- Rita, komiks scen.: Daniel Odija rys. Wojciech Stefaniec (Timof Comics, 2019)
- Pusty przelot (Wydawnictwo Czarne, 2021)
- Rege, komiks, scen.: Daniel Odija, rys. Wojciech Stefaniec (Timof Comics, 2023)
- ale, tomik poetycki (Wydawnictwo Warstwy, 2024)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Barbara Tyszkiewicz: Biogram: Daniel Odija. Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2016. [dostęp 2018-07-04].
- ↑ Daniel Odija: Nie wtrącam się do adaptacji Ulicy. e-teatr.pl, 2016. [dostęp 2018-07-04].
- ↑ a b Tartak jak muzyka. e-teatr.pl. [dostęp 2018-07-04].
- ↑ Nagroda Nike 2004. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ Nagroda Nike 2011. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-19].
- ↑ Odija, Daniel. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-06-18].
- ↑ „ale”, Daniel Odija. Katalog Wydawnictwa Warstwy. [dostęp 2024-03-14].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- https://danielodija.pl/ (oficjalna strona pisarza)
- Daniel Odija, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2021-04-08].