Daniił Szyszkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniił Szyszkow
Даниил Кузьмич Шишков
starszy porucznik starszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1907
Poczep

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 2002
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1928–1933, 1935–1946, 1950–1956

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Stanowiska

dowódca pułku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Żukowa Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Kutuzowa II klasy (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Order Krzyża Grunwaldu II klasy

Daniił Kuźmicz Szyszkow (ros. Даниил Кузьмич Шишков, ur. 9 grudnia?/22 grudnia 1907 w Poczepie, zm. 18 czerwca 2002 w Moskwie) – radziecki pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły pracował w kopalni, od 1929 mieszkał w Moskwie, gdzie ukończył rabfak (fakultet robotniczy), 1928-1933 służył w samodzielnej dywizji specjalnego przeznaczenia OGPU. Od 1930 należał do WKP(b), w 1933 skończył szkołę wojskową im. WCIK, od 1935 służył w Armii Czerwonej, w 1937 ukończył kursy doskonalenia kadry dowódczej. We wrześniu 1939 uczestniczył w agresji ZSRR na Polskę.

Od czerwca 1941 brał udział w wojnie z Niemcami jako dowódca kompanii, potem batalionu i pułku na Froncie Zachodnim, Południowo-Zachodnim, 1 Ukraińskim i 1 Białoruskim. W końcu 1941 walczył w bitwie pod Moskwą, w 1942 uczestniczył w walkach nad Donem, gdzie został ranny i trafił do szpitala, później mianowano go dowódcą 229 pułku piechoty 8 Dywizji Piechoty. Latem 1943 jako podpułkownik i dowódca pułku 8 Dywizji Piechoty w składzie 13 Armii Frontu Centralnego brał udział w bitwie pod Kurskiem, później w forsowaniu Desny i walkach o Korop i forsowaniu Dniepru w rejonie czernihowskim, następnie w kolejnych walkach na Ukrainie, a także w Polsce i w zdobywaniu Berlina, gdzie w walce o budynek Kancelarii Rzeszy został ciężko ranny.

W 1956 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika. Był honorowym obywatelem miast Poczep i Buczacz.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]