Daut Niechaj

Daut Niechaj
Даут Нехай
	major
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1917 ; auł Boczepszyj, Adygeja
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1955 ; rejon tieuczeżski, Adygeja
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1946
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	1083 pułk piechoty 312 Dywizji Piechoty 69 Armii
Stanowiska	dowódca batalionu
	Odznaczenia
	;

Daut Jeriedżybowicz Niechaj (ros. Даут Ереджибович Нехай, ur. 14 listopada^?/27 listopada 1917 w aule Boczepszyj w Adygei, zm. 1 lutego 1955) – radziecki wojskowy, major, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w adygejskiej rodzinie chłopskiej. W 1938 ukończył adygejską szkołę pedagogiczną i został nauczycielem, od 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1941 ukończył wojskową szkołę piechoty. Od 24 czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami kolejno jako dowódca plutonu, kompanii i batalionu na Froncie Północnym, Wołchowskim, Centralnym, Briańskim i 1 Białoruskim, od 1942 należał do WKP(b). W 1941 brał udział w walkach pod Kandałakszą, w 1942 w walkach w Karelii – na południe od miasta Bielow, w 1943 w bitwie pod Kurskiem i wyzwoleniu Wołchowa, w 1944 w forsowaniu Bugu, wyzwoleniu Chełma i uchwyceniu przyczółku puławskiego na Wiśle, a w 1945 w operacji wiślańsko-odrzańskiej i wyzwoleniu Radomia, Łodzi, Poznania, operacji berlińskiej i bitwie o wzgórza Seelow. Był pięciokrotnie ranny, w tym w kwietniu 1945 ciężko, wskutek czego został inwalidą wojennym. Szczególnie wyróżnił się jako dowódca batalionu 1083 pułku piechoty 312 Dywizji Piechoty 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego w stopniu majora podczas przełamywania obrony przeciwnika na zachodnim brzegu Wisły na przyczółku puławskim 14 stycznia 1945. Po zwolnieniu ze służby w 1946 pracował jako nauczyciel i dyrektor szkoły średniej. Jego imieniem nazwano ulice w Majkopie, Adygejsku i innych miejscowościach.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (27 lutego 1945)
Order Lenina (27 lutego 1945)
Order Czerwonego Sztandaru (14 kwietnia 1945)
Order Aleksandra Newskiego (5 sierpnia 1944)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (1 sierpnia 1944)
Order Czerwonej Gwiazdy (21 sierpnia 1943)
Medal za Warszawę 1939–1945 (Polska)
Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (Polska)
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska)

I medale ZSRR.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=9371 (ros.)