Dom Prowincjalny Zgromadzenia Córek Bożej Miłości w Krakowie

Dom Prowincjalny
Zgromadzenia Córek Bożej Miłości
„Instytut Marji”

nr rej. A-857 z 9 sierpnia 1990
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. Pędzichów 16–16a
Architekt	Władysław Kaczmarski
Rozpoczęcie budowy	1899
Ukończenie budowy	1900
Położenie na mapie Krakowa Dom Prowincjalny Zgromadzenia Córek Bożej Miłości „Instytut Marji”
Położenie na mapie Polski Dom Prowincjalny Zgromadzenia Córek Bożej Miłości „Instytut Marji”
Położenie na mapie województwa małopolskiego Dom Prowincjalny Zgromadzenia Córek Bożej Miłości „Instytut Marji”
50°04′14,66″N 19°56′18,29″E

Dom Prowincjalny Zgromadzenia Córek Bożej Miłości – zabytkowy budynek, znajdujący się w Krakowie przy ulicy Pędzichów 16-16a, na Kleparzu.

Historia

Gmach został wzniesiony w latach 1899–1900 według projektu Władysława Kaczmarskiego dla Zgromadzenia Córek Bożej Miłości. Mieścił on dom zakonny, kaplicę Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz prowadzone przez zakonnice szkoły: szkołę elementarną dla dzieci wojskowych garnizonu krakowskiego oraz gimnazjum żeńskie z niemieckim językiem nauczania. W 1900 wzniesiono w podwórzu parterową oficynę z przeznaczeniem na infirmerię według projektu Józefa Pakiesa. W latach 1906–1907 zbudowano na jej przedłużeniu dwupiętrową oficynę dla seminarium nauczycielskiego według projektu Władysława Kaczmarskiego. W czasie I wojny światowej w budynku mieścił się szpital wojskowy. W latach 1950–1992 część gmachu zajmowana była przez szkołę i internat dla głuchoniemych. W 1993 budynek został gruntownie odremontowany przez W. Winka.

9 sierpnia 1990 budynek został wpisany do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Architektura

Budynek wzniesiono na planie zbliżonym do litery C. Ma on cztery kondygnacje. Główne skrzydło jest cofnięte od ulicy. Stylistycznie budynek nawiązuje do wiedeńskiego domu Córek Bożej Miłości – Margaretenhof. Fasada posiada eklektyczną dekorację z elementami neogotyckimi i neorenesansowymi. Budynek wieńczy ceglany fryz i trzy szczyty schodkowe, ozdobione ornamentalną i figuralną dekoracją sgraffitową w stylu neorenesansowym autorstwa Fryderyka Lachnera, w środkowym szczycie znajduje się dzwon.

W ogrodzie znajduje się grota Matki Bożej w Lourdes z 1900.

Dekoracja sgraffitowa

Źródła

• Praca zbiorowa, Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków Warszawa 2007, ISBN 978-83-922906-8-1
• Praca zbiorowa, Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000, ISBN 83-01-13325-2