Władysław Kaczmarski
| Data urodzenia |
1848 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 lutego 1933 |
| Zawód, zajęcie |
architekt |
Grobowiec Kaczmarskich.
Władysław Kaczmarski (ur. 1848, zm. 1 lutego 1933 w Krakowie) – polski architekt.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Amelii z Weiglów i Jana Kantego, znanego krakowskiego kupca. Ukończył krakowski Instytut Techniczny, potem studiował na politechnice w Berlinie. Po powrocie do Krakowa poświęcił się architekturze. Był w 1877 roku jednym z założycieli Krakowskiego Towarzystwa Technicznego. Do 1929 roku należał do jego zarządu. W latach był jego 1878-79 sekretarzem, potem wiceprezesem, a 1894-95 prezesem[1]. W 1912 roku nadano mu tytuł członka honorowego Towarzystwa Technicznego. W 1890 roku powołany do Rady miasta Krakowa w miejsce zmarłego hr. Artura Potockiego, ponieważ podczas wyborów otrzymał w kole większej własności największą liczbę głosów po poprzedniku. Wcześniej był delegowany do komisji teatralnej przy Radzie Miasta z ramienia Towarzystwa[2]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3].
Do jego ważniejszych realizacji w Krakowie należą:
- Dom Lekarski
- kamienica, ul. Studencka 21 – dom własny ze Sławomirem Odrzywolskim (1894–1895)
- Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa ul. Garncarska (1900) dla Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego
- kamienica przy ul. Reformackiej 3 (1905)
- kamienica z Atlantami, ul. Pijarska 3
- Pałac Mańkowskich. Projekt powstał w pracowni Józefa Sowińskiego i Władysława Kaczmarskiego.
- gmach Towarzystwa Rolniczego pl. Szczepański (wspólnie ze Sławomirem Odrzywolskim)
-
-
Dom Gościnny AGH „Sienkiewiczówka” (1890)
Kraków, ul. Piłsudskiego 16 -
Kamienica (1891–1893),
Kraków, ul. Studencka 25 -
Kamienica (1894–1895),
Kraków, ul. Studencka 27 -
-
-
Kamienica (1907)
Kraków, ul. H. Siemiradzkiego 5 -
Budynek Towarzystwa Rolniczego (1908)
Kraków, pl. Szczepański 8
,_5_Siemiradzkiego_street,_Krakow,_Poland.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Towarzystwo techniczne w Krakowie Kurier Lwowski 1894 nr 55 s. 3.
- ↑ Kronika bieżąca Czasopismo Towarzystwa Technicznego Krakowskiego 1890 nr 5 s. 48.
- ↑ Nekrolog Czas 1933 nr 27 z 2 lutego s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Piłatowicz Ruch stowarzyszeniowy inżynierów i techników polskich do 1939 r. T. II Słownik polskich stowarzyszeń technicznych i naukowo-technicznych do 1939 r. Warszawa 2005 [1]
- Praca zbiorowa Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Warszawa 2007, ISBN 978-83-9229-8-1
- Praca zbiorowa Encyklopedia Krakowa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2000, ISBN 83-01-13325-2