Dudziszki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dudziszki
Дудзішкі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Mieżany

Populacja
• liczba ludności


3
(1999)

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dudziszki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Dudziszki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Dudziszki”
Ziemia55°41′28″N 26°58′27″E/55,691111 26,974167

Dudziszki (biał. Дудзішкі; ros. Дудишки) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W dwudziestoleciu międzywojennym folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim, w gminie Brasław[2][3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 11 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 3 budynki mieszkalne[2]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 25 osób[4].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Brasławiu. Podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Brasławiu[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. futor Dudziszki na mapie (rejon brasławski, obwód witebski) [online], www.radzima.net [dostęp 2023-12-19].
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 3.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 375.