Erwin Fichtner
 SS-Oberscharführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska |
kwatermistrz obozu zagłady w Bełżcu |
Erwin Fichtner (ur. 12 stycznia 1912 w Żmigrodzie, zm. 24 marca 1943 w okolicach Tarnawatki) – SS-Oberscharführer, uczestnik akcji T4, członek personelu obozu zagłady w Bełżcu, w którym pełnił funkcję kwatermistrza, został zabity przez polskich partyzantów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Trachenbergu na Dolnym Śląsku (ob. Żmigród)[1]. Z zawodu był policjantem[2]. Był także członkiem SS w randze Oberscharführera[3]. W 1939 roku[4] został przydzielony do personelu akcji T4, czyli tajnego programu eksterminacji osób psychicznie chorych i niepełnosprawnych umysłowo. Służył w „ośrodku eutanazji” w Bernburgu jako kucharz[1].
Jako jeden z pierwszych weteranów akcji T4 został przeniesiony do okupowanej Polski, aby wziąć udział w eksterminacji Żydów. Na początku 1942 roku rozpoczął służbę w obozie zagłady w Bełżcu[5]. Pełnił tam funkcję kwatermistrza. Do jego zadań należało między innymi sprawowanie pieczy nad zrabowanymi pieniędzmi i kosztownościami[6]. Zdaniem Roberta Kuwałka jest prawdopodobne, iż to Fichtner był „kasjerem” rezydującym w obozowej rozbieralni, odpowiedzialnym za odbieranie pieniędzy i kosztowności od Żydów prowadzonych do komór gazowych[7]. Zachowane niemieckie dokumenty wskazują ponadto, że w czerwcu 1942 roku został wysłany do getta warszawskiego, aby zabrać stamtąd cegły potrzebne do budowy nowych, bardziej wydajnych komór gazowych[8].
24 marca[a] 1943 roku został zabity przez polskich partyzantów na drodze nieopodal Tarnawatki. Był jednym z dwóch członków załogi Bełżca, którzy zginęli pełniąc służbę w obozie[b][9]. Został pochowany na niemieckim cmentarzu wojskowym w Tomaszowie Lubelskim. W latach 90. szczątki pogrzebanych tam osób przeniesiono na niemiecki cmentarz wojskowy w Przemyślu, a nazwisko Fichtnera zamieszczono na znajdującym się tam pomniku[10][11].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Chris Webb podaje datę 29 marca. Patrz: Webb 2016 ↓, s. 167.
- ↑ Drugim był Fritz Jirmann, który 1 marca 1943 roku został przypadkowo zastrzelony przez Heinricha Gleya podczas incydentu z udziałem ukraińskich strażników. Patrz: Kuwałek 2010 ↓, s. 73.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Webb 2016 ↓, s. 167.
- ↑ O’Neil 2008 ↓, s. 30.
- ↑ Webb 2016 ↓, s. 85.
- ↑ The Belzec Perpetrators. An overview of the German and Austrian SS and Police Staff. deathcamps.org. [dostęp 2018-01-03].
- ↑ O’Neil 2008 ↓, s. 118.
- ↑ Kuwałek 2010 ↓, s. 72, 142.
- ↑ Kuwałek 2010 ↓, s. 72.
- ↑ Webb 2016 ↓, s. 43.
- ↑ Kuwałek 2010 ↓, s. 73.
- ↑ Kuwałek 2010 ↓, s. 73–74.
- ↑ Webb 2016 ↓, s. 85–86, 167.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Kuwałek: Obóz zagłady w Bełżcu. Lublin: Państwowe Muzeum na Majdanku, 2010. ISBN 978-83-925187-8-5.
- Robin O’Neil: Bełżec: Stepping Stone to Genocide. New York: JewihGen, Inc., 2008. ISBN 978-0-9764759-3-4. (ang.).
- Chris Webb: The Belzec death camp. History, Biographies, Remembrance. Stuttgart: ibidem-Verlag, 2016. ISBN 978-3-8382-0866-4. (ang.).