Franciszek Moczkowski
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 grudnia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1990 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939-1944 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Franciszek Moczkowski ps. Bankier, Franek, Gruchacz, Puchacz, Pietrzak (ur. 11 grudnia 1910 w Łodzi, zm. 8 listopada 1990 w Gliwicach) – żołnierz 98 pułku piechoty Armii „Karpaty”, działacz ZWZ-AK[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Władysława Moczkowskiego i Walentyny z domu Gałązka. Ukończył studia na Wydziale Inżynierii na Politechnice Lwowskiej. W 1939 był żołnierzem w stopniu podporucznika 98 pułku piechoty Armii „Karpaty”. Po kapitulacji we Lwowie, uniknął sowieckiej niewoli i powrócił do Łodzi, gdzie wstąpił do Związku Walki Zbrojnej i działał jako szef Oddziału B – Łączność Okręgu Łódź (1940–1941), a następnie szef Oddziału Łączności Operacyjnej Komendy Okręgu Łódź ZWZ–AK (1941–1944). Za działalność w konspiracji został awansowany do stopnia kapitana[1]. Na początku wojny wspierał działalność Komitetu Pomocy Więźniom Radogoszcza[2].
29 października 1944 ostał aresztowany przez łódzkie gestapo i uwięziony w areszcie przy al. K. Anstadta 7 w Łodzi. W trakcie ewakuacji aresztu, 19 stycznia 1945, uciekł z kolumny więźniów w pobliżu Pabianic i powrócił do Łodzi, gdzie pod koniec stycznia został aresztowany przez NKWD–UB i ponownie uwięziony w areszcie pry ul. Anstadta, a następnie przeniesiony do więzienia w Łęczycy. W trakcie napraw sieci wodno-kanalizacyjnej w nocy z 8 na 9 marca uciekł. Zamieszkał w Tuszynie-Lesie u znajomych, a następnie przeniósł się do Katowic, a następnie do Gliwic, gdzie funkcjonował pod przybranym nazwiskiem Pietrzak[1].
Po amnestii w 1947 powrócił do swojego nazwiska i pierwotnego zawodu, zostając projektantem w zakładzie energetycznym, a następnie w Miastoprojekcie w Gliwicach[1].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego żoną była Barbara z domu Turska, ps. Grażyna, działaczka WSK i szyfrantka KG AK. Para miała troje dzieci[1].
Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Lipowym w Gliwicach[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Sławomir Abramowicz, Konspiracja i opór społeczny w Polsce 1944-1956: słownik biograficzny, Instytut Pamięci Narodowej--Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2002, ISBN 978-83-89078-00-1 [dostęp 2023-10-21] (pol.).
- ↑ Jerzy Jędrzejewski, Pomoc dla zatrzymanych w obozie Radogoszcz, „Odgłosy” (9), bc.wbp.lodz.pl, 28 lutego 1987 [dostęp 2023-10-21].