Przejdź do zawartości

Grigorij Tchor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grigorij Tchor
Григорий Илларионович Тхор
ilustracja
generał major lotnictwa generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

28 września 1903
Podlipnoje, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

1943
Flossenbürg, III Rzesza

Przebieg służby
Lata służby

1923–1943

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

hiszpańska wojna domowa;
radziecko-japońskie walki graniczne:

II wojna światowa †

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order „Znak Honoru”

Grigorij Iłłarionowicz Tchor (ros. Григорий Илларионович Тхор; ur. 15 września?/28 września 1903 we wsi Podlipnoje, obecnie w rejonie konotopskim w obwodzie sumskim, zm. w styczniu 1943 we Flossenbürgu) – radziecki generał-major lotnictwa, nagrodzony pośmiertnie tytułem Bohatera Związku Radzieckiego (1991).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ukraińskiej rodzinie robotniczej. W 1914 skończył szkołę, później pracował m.in. jako telegrafista w Konotopie, w 1918 jako partyzant brał udział w walce z niemieckimi interwentami.

Od 1923 służył w Armii Czerwonej, w 1924 ukończył szkołę piechoty w Sumach i został starszyną kompanii w 7. pułku piechoty w obwodzie odeskim, w 1929 ukończył zjednoczoną szkołę wojskową im. WCIK w Moskwie i następnie aeroklub. W 1929 został dowódcą plutonu i kompanii w 95 Dywizji Strzelców w Leninakanie (obecnie Giumri), później był redaktorem dywizyjnej gazety, w 1931 przeniesiono go do Sił Powietrznych, od 1932 służył w 9 Brygadzie Lotnictwa Bombowego w Smoleńsku, w 1934 ukończył szkołę dowódców kluczy w Borisoglebsku i w 1935 został dowódcą klucza eskadry w Monino. Brał udział w wojnie domowej w Hiszpanii jako dowódca 32. pułku lotnictwa bombowego (1936–1939) i w bitwie nad rzeką Chałchin-Goł w 1939, po czym został wojskowym i lotniczym attaché i głównym doradcą wojskowym ds. lotnictwa w Chinach. 4 sierpnia 1939 otrzymał stopień kombriga, a 4 czerwca 1940 generała majora lotnictwa. W 1940 ukończył kursy doskonalenia kadry dowódczej przy Akademii Sztabu Generalnego.

Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako zastępca dowódcy 62. Dywizji Lotnictwa Bombowego Sił Powietrznych 5 Armii w składzie Frontu Południowo-Zachodniego, biorąc udział w walkach obronnych na Ukrainie. Podczas walk k. Pyriatyna w obwodzie połtawskim 23 września 1941 został ranny, następnie wzięty do niewoli, a po odmowie współpracy z Niemcami osadzony w obozie jenieckim w Hammelburgu, gdzie stanął na czele konspiracyjnej organizacji jeńców-oficerów. Prowadził pracę agitacyjno-propagandową wśród jeńców i przygotowywał masową ucieczkę z obozu, w związku z czym został przewieziony przez Niemców do więzienia Gestapo w Norymberdze, następnie do obozu Flossenbürg, gdzie w styczniu 1943 został rozstrzelany.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]