Iwan Fiodorow (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Fiodorow
Иван Фёдоров
generał major lotnictwa generał major lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1921
Kadijewka

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1983
Kijów

Przebieg służby
Lata służby

1938–1965

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za obronę Stalingradu” Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Za zdobycie Budapesztu” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina”

Iwan Grigorjewicz Fiodorow (ros. Иван Григорьевич Фёдоров, ur. 14 sierpnia 1921 w Kadijewce, zm. 28 stycznia 1983 w Kijowie) – radziecki lotnik wojskowy, generał major lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rosyjskiej rodzinie robotniczej. Skończył 10 klas i aeroklub, w 1938 został powołany do Armii Czerwonej, w 1940 ukończył wojskowo-lotniczą szkołę pilotów w Woroszyłowgradzie. Służył w 200 i w 53 pułkach Lotnictwa Dalekiego Zasięgu, od 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, m.in. w bitwie pod Moskwą, od wiosny 1942 walczył w składzie 455 pułku (od sierpnia 1944: 30 gwardyjskiego pułku Lotnictwa Dalekiego Zasięgu) 48 Dywizji Lotniczej 8 Korpusu Lotniczego Lotnictwa Dalekiego Zasięgu jako pilot, od marca 1943 dowódca klucza, a od lipca 1943 zastępca dowódcy eskadry. Od 1942 należał do WKP(b).

Od września do października 1942 i od listopada 1943 do kwietnia 1944 walczył w składzie grupy operacyjnej Lotnictwa Dalekiego Zasięgu na obszarach podbiegunowych, gdzie wykonał 35 lotów bojowych. Do października 1944 wykonał 252 loty bojowe w celu bombardowania obiektów wojskowo-przemysłowych na głębokich tyłach wroga, w tym w miastach: Gdańsk, Helsinki, Królewiec i Budapeszt. W 1955 ukończył Wojskową Akademię Powietrzną, był dowódcą pułku i dowódcą 15 Gwardyjskiej Dywizji Bombowców Ciężkich Dalekiego Zasięgu, 13 marca 1964 otrzymał stopień generała majora lotnictwa, w 1965 zakończył służbę wojskową.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]