Iwan Puzanow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Puzanow
Иван Пузанов
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1923
Szczerbyniwka (obecnie Torećk), obwód doniecki

Data i miejsce śmierci

28 lutego 2007
Petersburg

Przebieg służby
Lata służby

1942–1970

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Jednostki

196 gwardyjski pułk artylerii 89 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 5 Armii Uderzeniowej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za wyzwolenie Warszawy” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal za Warszawę 1939–1945

Iwan Tierientjewicz Puzanow (ros. Иван Терентьевич Пузанов, ur. 10 czerwca 1923 w Szczerbyniwce (obecnie Torećk w obwodzie donieckim), zm. 28 lutego 2007 w Petersburgu) – radziecki wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w wielodzietnej ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Uczył się w technikum leśniczym w Kungurze, od marca 1942 służył w Armii Czerwonej, ukończył smoleńską szkołę artylerii ewakuowaną do Irbitu i w październiku 1942 został skierowany na front wojny z Niemcami, dowodził plutonem w 160 Dywizji/89 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty. Uczestniczył w bitwie pod Stalingradem, operacji ostrorożsko-rossoszańskiej, operacji charkowskiej, bitwie pod Kurskiem, bitwie o Dniepr, operacji korsuń-szewczenkowskiej, humańsko-botoszańskiej, jassko-kiszyniowskiej, wiślańsko-odrzańskiej i berlińskiej. Od 1943 należał do WKP(b). 14 stycznia 1945 jako dowódca baterii 196 gwardyjskiego pułku artylerii 89 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 5 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego w stopniu starszego porucznika wyróżnił się w walkach o przyczółek magnuszewski na Wiśle przy przełamywaniu obrony przeciwnika. 17 stycznia dowodzona przez niego bateria jako jedna z pierwszych sforsowała Pilicę na południowy zachód od Warki. Po wojnie nadal służył w armii, dosłużył się stopnia podpułkownika i stanowiska dowódcy dywizjonu, w 1970 zakończył służbę.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]