Józef Woźniakowski (major)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Woźniakowski
Ilustracja
major major
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1890
Pilczyca

Data i miejsce śmierci

29 sierpnia 1971
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1915–1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

49 pułk piechoty
21 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Józef Woźniakowski (ur. 4 maja 1890 w Pilczycy, zm. 29 sierpnia 1971 w Warszawie) – major lekarz Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława oraz Antoniny z domu Banaszkiewicz. Studiował na Uniwersytecie Moskiewskim na wydziale lekarskim. W 1915 wcielony do armii rosyjskiej[1].

4 marca 1919 wstąpił w szeregi Armii Polskiej we Francji gen. Józefa Hallera i w stopniu porucznika lekarza służył od 18 kwietnia 1919 w 149 pułku strzelców Kresowych. W szeregach 49 pułk piechoty walczył podczas wojny polsko-bolszewickiej[1], a za udział w niej otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[2]. Od kwietnia 1921 wykonywał obowiązki lekarza w Szpitalu Ujazdowskim[1].

Po wojnie pozostał w zawodowej służbie wojskowej. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim medycynę i 9 grudnia 1922 uzyskał stopień doktora. Pełnił służbę w 21 pułku piechoty, a następnie w latach 1922–1924 w Warszawie w 1 Szpitalu Okręgowym oraz od połowy 1924 w stopniu majora w baonach sanitarnych. Od 28 lutego 1925 w rezerwie. W 1925 studiował w Paryżu, a po powrocie pracował w Szpitalu Ujazdowskim na oddziale wewnętrznym jako ordynator. Uczestniczył w obronie Warszawy podczas walk wrześniowych w 1939. Mieszkał w Warszawie podczas okupacji, a po 1945 był pracownikiem służby zdrowia. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[1] (kwatera 137-5-5)[3].

Był żonaty od 1930 z Elżbietą Walkowską. Byli bezdzietni[1]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Polak (red.) 1991 ↓, s. 160.
  2. Fuglewicz 1929 ↓, s. 38.
  3. Cmentarz Stare Powązki: FRANCISZKA JANICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]