Jan Beatryk Antoni Golejewski
 Kościesza | |
| Rodzina |
Golejewscy |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Wiktoria |
| Żona |
Róża Czarnomska |
| Rodzeństwo | |
Jan Beatryk Antoni Golejewski herbu Kościesza (ur. 11 maja 1798, zm. 22 maja 1862) – polski hrabia, właściciel ziemski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 11 maja 1798[1][2][3]. Wywodził się z rodu hrabiowskiego Golejewskich herbu Kościesza[4][2][5]. Rodzina Golejewskich pierwotnie pochodziła z ziemi mazowieckiej z Golejowa w powiecie bielskim[6]. Jedna z linii rodu 8 lutego 1783 w Wiedniu otrzymała tytuł hrabiów galicyjskich z dodatkiem herbowym[7][6][8]. Była synem Samuela Golejewskiego (właściciel dóbr Krzywcze wraz z miejscowościami Babińce, Filipcze, Chudiowce w obwodzie czortkowskim, Świerzkowce w powiecie kamienieckim, a od 1823 Chlebowa w powiecie tarnopolskim oraz członek Stanów Galicyjskich z grona magnatów w 1817) i Wiktorii z domu Matuszewicz herbu Łabędź (chorążanka mińska)[1][2][3][9]. Jej rodzice byli właścicielami dóbr Krzywcze, Sapohów, Chlebów[9]. Miał braci Samuela (powstaniec listopadowy, zm. 1846 lub 1848) i Tadeusza (powstaniec listopadowy, zm. 1855) oraz siostrę Marię (ur. 1804 lub 1805, zm. 1893, żona sąsiedniego właściciela ziemskiego Cyryla Czarkowskiego)[1][2][10][11].
Po ojcu został właścicielem dóbr Krzywcze z przyległościami oraz Hlibowa[1][2][3]. Był członkiem Stanów Galicyjskich z grona magnatów w 1838[1][2][3].
Poślubił Różę Czarnomską herbu Jastrzębiec, wcześniej zamężną z jego kuzynem Julianem Antonim Samuelem Golejewskim (zm. 1855)[1][2][3]. Miał z nią syna Kornela (ur. 1829, właściciel dóbr Krzywcze)[1] oraz córkę Olgę (ur. 1834, zamężna ze Szczęsnym Koziebrodzkim)[1][2][11]
Zmarł 22 maja 1862[1][2]. Rodzina Golejewskich wygasła po mieczu 28 października 1893[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Rocznik szlachty (I) 1881 ↓, s. 216.
- ↑ a b c d e f g h i Rocznik szlachty (II) 1883 ↓, s. 134.
- ↑ a b c d e Almanach 1908 ↓, s. 372.
- ↑ Rocznik szlachty (I) 1881 ↓, s. 215-216.
- ↑ Herbarz polski (3) 1900 ↓, s. 284.
- ↑ a b c Almanach 1908 ↓, s. 371.
- ↑ Rocznik szlachty (I) 1881 ↓, s. 215.
- ↑ Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 29.
- ↑ a b Pamiętnik 1905 ↓, s. 127.
- ↑ Pamiętnik 1905 ↓, s. 127-128.
- ↑ a b Almanach 1908 ↓, s. 372-373.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 1. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1881, s. 1-621.
- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Rocznik szlachty polskiej. T. 2. Lwów: Księgarnia K. Łukaszewicza, 1883, s. 1-799.
- Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 3: Chmielewscy – Czetowscy. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1900, s. 1-388.
- Tadeusz Czarkowski-Golejewski: Pamiętnik Tadeusza Czarkowskiego-Golejewskiego pierwszego ordynata na Wysuczce. Poświęcony dzieciom i wnukom oraz najbliższej rodzinie. Borszczów: Drukarnia P. Seidmana, 1905, s. 1-287.
- Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich. Lwów / Warszawa: 1908, s. 1-1127.