Jan Jośkiewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Jośkiewicz
Иван Фёдорович Иоскевич
generał porucznik generał porucznik
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1898
Bielakowszczyzna

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1964
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1916–1955

Siły zbrojne

Armia Czerwona
ludowe Wojsko Polskie
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Jan Jośkiewicz, ros. Иван Фёдорович Иоскевич, Iwan Fiodorowicz Ioskiewicz (ur. 27 lutego?/11 marca 1898 w Bielakowszczyźnie, zm. 8 sierpnia 1964 w Moskwie) – generał porucznik Armii Radzieckiej, generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 3 lutego 1918 w Armii Czerwonej. W 1938 ukończył Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego w Moskwie. Brał udział zarówno w agresji na Finlandię w 1939, jak i zajęciu Besarabii rok później. W kwietniu 1942 roku objął dowództwo 414 Dywizji Strzeleckiej. W kwietniu 1943 roku został zastępcą dowódcy 16 Korpusu Strzeleckiego, a w grudniu tego roku dowódcą 20 Dywizji Strzelców Górskich. 3 czerwca 1944 awansowany na stopień generała majora. W tym samym miesiącu został ciężko ranny. W lutym 1945 odkomenderowany do Wojska Polskiego. Czasowo pełnił obowiązki szefa sztabu 2 Armii Wojska Polskiego. Pełniący obowiązki szefa Sztabu Głównego WP. Do października 1945 był szefem sztabu Okręgu Wojskowego nr III w Poznaniu. Od 10 października 1945 do 25 czerwca 1947 dowódca Okręgu Wojskowego nr II.

Od 14 grudnia 1945 mianowany generałem dywizji ze starszeństwem ze stycznia 1946. Organizował akcję osadnictwa wojskowego na Pomorzu Zachodnim. W 1947 powrócił do ZSRR i we wrześniu objął kierownictwo Katedry Taktyki Ogólnej w Akademii Inżynieryjnej Sił Powietrznych im. prof. Żukowskiego w Moskwie. W listopadzie 1955 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. z 1947 r. nr 102, poz. 665 „za wybitne zasługi położone dla Odrodzonego Wojska Polskiego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Poksiński, Pomorski Okręg Wojskowy w latach 1945–1949, Wojskowy Przegląd Historyczny nr 2–3 z 1983, s. 384–385.
  • Henryk Piotr Kosk, Generalicja polska, popularny słownik biograficzny, t. I, Pruszków 1998.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 107–108.
  • Edward J. Nalepa, Oficerowie radzieccy w WP 1943–1968, Wyd. WIH Bellona.
  • Leszek Grot, Tadeusz Konecki, Edward Nalepa, Pokojowe dzieje Wojska Polskiego.