Przejdź do zawartości

Jewsiej Moisiejenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewsiej Moisiejenko
Евсей Моисеенко
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1916
Uwarowicze

Data i miejsce śmierci

29 listopada 1988
Leningrad

Narodowość

białoruska

Alma Mater

Instytut Malarstwa, Rzeźby i Architektury im. Riepina

Dziedzina sztuki

malarstwo

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Państwowa ZSRR
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów

Jewsiej Jewsiejewicz Moisiejenko (ros. Евсей Евсеевич Моисеенко, ur. 15 sierpnia?/28 sierpnia 1916 w Uwarowiczach, zm. 29 listopada 1988 w Leningradzie) – radziecki malarz, grafik i pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w białoruskiej rodzinie chłopskiej. Od dzieciństwa pasjonował się rysowaniem. W 1931 skończył szkołę średnią i przeniósł się do Moskwy, gdzie w 1936 ukończył Szkołę Artystyczną im. Kalinina, później wyjechał do Leningradu, gdzie studiował w Instytucie Malarstwa, Rzeźby i Architektury im. Riepina. 5 lipca 1941 po ataku Niemiec na ZSRR ochotniczo zgłosił się do pospolitego ruszenia Leningradu, brał udział w walkach obronnych na południe od Leningradu, gdzie popadł w okrążenie i następnie dostał się do niewoli. Przez 3,5 roku był więziony w niemieckich obozach, w kwietniu 1945 został uwolniony z obozu w Altengrabowie pod Magdeburgiem, zaraz po uwolnieniu zgłosił się do armii, jako żołnierz 3 Gwardyjskiego Korpusu Kawalerii brał udział w ostatnich walkach II wojny światowej w Europie, w listopadzie 1945 został zdemobilizowany. Wrócił do Leningradu, gdzie w 1947 skończył studia. Portretował radzieckich wojskowych, m.in. Lwa Dowatora (jego portret był pracą dyplomową Moisiejenki), malował wszelkiego rodzaju obrazy związane z tematyką wojny ZSRR z Niemcami. Jego ważniejsze prace to m.in. Partyzanci (1952), W stepie (1954), Matki, siostry (1967), Zwycięstwo (1970-1972), 9 Maja (1975) , Weterani (1978), Pieśń (1978-1980). Od lat 70. malował również innego rodzaju portrety i obrazy, m.in. Jezioro (1973), autoportret z żoną W Starej Ładodze (1978), Portret Matki (1979), Autoportret (1979), Portret Żony (1979). Od 1947 był członkiem Związku Artystów ZSRR, w 1973 został jego sekretarzem. W 1962 został członkiem korespondentem, a w 1973 członkiem rzeczywistym Akademii Sztuk Pięknych ZSRR, w 1963 otrzymał tytuł profesora. W 1970 nagrodzono go tytułem Ludowego Malarza ZSRR. Został pochowany na Cmentarzu Wołkowskim.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]