Katastrofa lotnicza na Radom Air Show 2007

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katastrofa lotnicza na Radom Air Show 2007
Ilustracja
Spadające szczątki samolotu po wypadku
Państwo

 Polska

Miejsce

Radom

Data

1 września 2007

Godzina

15:51

Rodzaj

Zderzenie samolotów

Przyczyna

Błąd pilota

Ofiary śmiertelne

2
(w tym 0 na ziemi)

Ranni

0

1. Statek powietrzny
Typ

Zlin Z-526F

Użytkownik

AZL Żelazny

Numer

SP-CDF

Liczba załogi

1

Ofiary śmiertelne

1

2. Statek powietrzny
Typ

Zlin Z-526AFS

Użytkownik

AZL Żelazny

Numer

SP-ELE

Liczba załogi

1

Ofiary śmiertelne

1

Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia51°23′19″N 21°12′39″E/51,388611 21,210833

Katastrofa lotnicza podczas Radom Air Show w 2007 roku – wypadek do którego doszło 1 września 2007 roku, o godzinie 15:51 podczas pokazów lotniczych Radom Air Show.

Przebieg katastrofy[edytuj | edytuj kod]

Szczątki samolotu Zlin 526 w powietrzu

Uczestnikami wypadku byli piloci grupy akrobacyjnej AZL Żelazny. Kolizja nastąpiła w trakcie wykonywania na trzech maszynach pętli z rozejściem u szczytu – tzw. "rozety" (inaczej też nazywanej "różyczką"). Samoloty miały minąć się w najniższym punkcie manewru w odległości około 10 metrów od siebie. Maszyny leciały z prędkością około 300 kilometrów na godzinę. W trakcie wykonywania manewru niespodziewanie samolot Lecha Marchelewskiego (Zlin 526F o znakach rejestracyjnych SP-CDF) zderzył się z samolotem Piotra Banachowicza (Zlin 526AFS o znakach SP-ELE). Oba samoloty uległy niemal całkowitemu zniszczeniu, a piloci zginęli w momencie kolizji. Szczątki samolotów spadły obok pobliskiego lasu na teren lotniska, na którym odbywał się pokaz. Trzeci samolot (Zlin 526AFS SP-CSU) pilotowany przez Krzysztofa Kossińskiego (znajdujący się w bezpośredniej bliskości punktu zderzenia) wylądował bezpiecznie na lotnisku. W związku z tragedią w Radomiu i Zielonej Górze wprowadzono trzydniową żałobę.

Piotr Banachowicz i Lech Marchelewski

Ofiary tragedii[edytuj | edytuj kod]

Szczątki maszyny Zlin 526F pilotowanej przez ppłk Lecha Marchelewskiego po wypadku podczas Radom Air Show 2007
  • Piotr Banachowicz (ur. 4 marca 1982 r. w Zielonej Górze) – polski inżynier pilot, członek Grupy Akrobacyjnej Żelazny, reprezentant Aeroklubu Ziemi Lubuskiej między innymi na Mistrzostwach Polski w Akrobacji Samolotowej. Syn redaktora muzycznego Radia Zachód – Eugeniusza Banachowicza. Karierę pilota zaczynał jeszcze jako 16-latek. Był absolwentem Uniwersytetu Zielonogórskiego. Startował między innymi na Mistrzostwach Polski w Akrobacji Szybowcowej i Samolotowej Radom 2004, a na Akrobacyjnych Mistrzostwach Polski w 2001 r., zajął trzecie miejsce w klasie średniej. Wylatał 541 godzin.
  • Lech Marchelewski (ur. 5 lutego 1947 r.) – polski pilot i instruktor szybowcowy, oraz samolotowy, podpułkownik rezerwy, magister inżynier, dyrektor Aeroklubu Ziemi Lubuskiej, pomysłodawca i założyciel zespołu akrobacyjnego AZL Żelazny, pilot liniowy w firmie Sky Express, a od 2006 r. pilot w linii lotniczej Jet Air. Wylatał ponad 3352 godzin.

Pogrzeb[edytuj | edytuj kod]

Pożegnanie pilotów miało miejsce 7 września na lotnisku AZL w Przylepie koło Zielonej Góry. W ceremonii uczestniczyli gen. Gromosław Czempiński, a także dowódca Sił Powietrznych gen. Andrzej Błasik, zmarłych lotników pożegnali także członkowie grupy "Biało-Czerwone Iskry" z Dęblina. Piotr Banachowicz został pośmiertnie odznaczony Złotą odznaką pilota.

Następstwa katastrofy[edytuj | edytuj kod]

Przyczyny tragedii badały prokuratura i Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych. Jako najbardziej prawdopodobną przyjęły hipotezę o błędzie pilota, Lecha Marchelewskiego[1].

30 czerwca 2008 r. Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych opublikowała raport końcowy dotyczący wypadku, w którym stwierdza, że decydujący wpływ na błąd pilota i katastrofę mogło mieć słabe zdrowie lidera grupy, Lecha Marchelewskiego, który przyjmował leki na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, o czym nie informował w czasie obowiązkowych okresowych badań dla pilotów[2]. Stwierdzono również, że drugi z uczestników kolizji, Piotr Banachowicz, mimo iż był dobrze przygotowany do wykonywanych zadań i nie popełnił błędów, nie posiadał upoważnienia do wykonywania pokazów lotniczych[3].

We wrześniu 2008 r. Prokuratura Okręgowa w Radomiu umorzyła śledztwo w sprawie katastrofy z powodu śmierci Lecha Marchelewskiego, który zdaniem prokuratury nieumyślnie spowodował zderzenie dwóch samolotów[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Żytnicki, Maja Sałwacka, Monika Firlej: Los ściga lotnika. Gazeta.pl, 10 września 2007. [dostęp 2007-09-11].
  2. Pilot wiedział, że zginie. Zdążył jeszcze krzyknąć "Jezu!". Gazeta.pl, 2 lipca 2008. [dostęp 2008-07-02].
  3. Raport końcowy – Zdarzenie nr: 383/07. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. Śledztwo ws. katastrofy "Żelaznych" umorzone

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]