Kościół ewangelicko-augsburski w Mińsku

Kościół ewangelicko-augsburski w Mińsku
	; Zbór na fotografii z początku XX w.
Państwo	ZSRR
Republika związkowa	Białoruska SRR
Miejscowość	Mińsk
Wyznanie	protestanckie
Kościół	ewangelicko-augsburski
Historia
Data zakończenia budowy	1846
Data zamknięcia	lata 30. XX wieku
Aktualne przeznaczenie	nie istnieje
Data zniszczenia	1945
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
	Położenie na mapie Mińska położenie kościoła przed zniszczeniem
	Położenie na mapie Białorusi położenie kościoła przed zniszczeniem
	53°54′10,08″N 27°33′50,05″E/53,902800 27,563903

Kościół ewangelicko-augsburski w Mińsku (biał. Лютэранская кірха) — jeden z dwóch kościołów luterańskich w Mińsku, znajdujący się przy ul. Zacharzewskiej (obecnie prospekt Niepodległości). Zbudowany w 1846, zniszczony po II wojnie światowej. Stał mniej więcej w tym miejscu, w którym dziś znajduje się budynek z wejściem na stację metra „Październikowy” i restauracją „Patio Pizza”.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół wzniesiono dla potrzeb mińskich ewangelików augsburskich w 1846 na miejscu starej, drewnianej świątyni przy ówczesnej ulicy Zacharzewskiej na Nowym Mieście. Nowy, murowy obiekt o znacznych rozmiarach^[1] zaprojektowano w stylu klasycyzmu na planie prostokąta – kościół wieńczyła wieża-dzwonnica w kształcie rotundy zbudowana z ośmiu kolumn toskańskich i nakryta niewielką kopułką. Obok świątyni znajdował się dwupiętrowy budynek należący do mińskiego pastora.

W latach 30. XX wieku władze radzieckie zlikwidowały wspólnotę luterańską, a kościół zamknęły i przerobiły na pierwsze w Białoruskiej SRR dziecięce kino dźwiękowe „Nawiny dnia”.

Budynek został uszkodzony w czasie II wojny światowej, a następnie ostatecznie rozebrany^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ U. H. Wałażynski: Кірха. W: Zachar Szybieka: Мінск. Стары і новы. Mińsk: Charwiest, 2007, s. 140. ISBN 978-985-16-0092-8. (biał.).
↑ Zachar Szybieka: Minsk: staronki žyccja darevaljucyjnaga gorada. Mińsk: 1994, s. 302. ISBN 5-345-00613-X. (biał.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zbór protestancki. radzima.org. [dostęp 2009-12-30]. (biał. • ang. • pol. • ros.).
Кірха. Mińsk Stary i Nowy. [dostęp 2009-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)]. (ros.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Kościół ewangelicko-augsburski św. Mikołaja w Mińsku

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

A. A. Woinau: Architektura Belarusi: encyklapedyčny davednik. Mińsk: 1993. ISBN 5-85700-078-5. (biał.).
U. H. Wałażynski: Кірха. W: Zachar Szybieka: Мінск. Стары і новы. Mińsk: Charwiest, 2007, s. 272. ISBN 978-985-16-0092-8. (biał.).
Zachar Szybieka: Minsk: staronki žyccja darevaljucyjnaga gorada. Mińsk: 1994. ISBN 5-345-00613-X. (biał.).

[1] U. H. Wałażynski: Кірха. W: Zachar Szybieka: Мінск. Стары і новы. Mińsk: Charwiest, 2007, s. 140. ISBN 978-985-16-0092-8. (biał.).

[2] Zachar Szybieka: Minsk: staronki žyccja darevaljucyjnaga gorada. Mińsk: 1994, s. 302. ISBN 5-345-00613-X. (biał.).

[1]

[2]