Monaster św. Elżbiety w Mińsku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monaster św. Elżbiety
Ilustracja
Cerkiew św. Elżbiety na terenie monasteru
Państwo

 Białoruś

Miasto wydzielone

 Mińsk

Miejscowość

Mińsk

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny
(Egzarchat Białoruski)

Eparchia

mińska

Klauzura

nie

Typ monasteru

żeński

Obiekty sakralne
Cerkiew

św. Elżbiety

Cerkiew

św. Mikołaja

Cerkiew

Ikony Matki Bożej „Władająca”

Założyciel klasztoru

Filaret (Wachromiejew)

Data budowy

od 1999

Położenie na mapie Mińska
Mapa konturowa Mińska, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Elżbiety”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Elżbiety”
Ziemia53°57′22″N 27°32′18″E/53,956111 27,538333
Strona internetowa

Monaster św. Elżbietyprawosławny żeński klasztor w Mińsku, w jurysdykcji eparchii mińskiej.

Monaster został założony w 1999 decyzją metropolity mińskiego i słuckiego, egzarchy Białorusi Filareta, poprzez przekształcenie w żeński klasztor żeńskiego bractwa św. Elżbiety. Organizacja ta powstała trzy lata wcześniej i zrzeszała kobiety pracujące bezpłatnie w szpitalu psychiatrycznym w Mińsku i otaczające opieką chorych i wykluczonych ze społeczeństwa[1]. Początkowo organizacja była związana z soborem Świętych Piotra i Pawła w Mińsku. W grudniu 1999 poświęcona została pierwsza cerkiew klasztorna pod wezwaniem św. Mikołaja[1]. W kolejnych latach wznoszone były dalsze obiekty monasterskie[2]. W 2005 poświęcona została główna klasztorna cerkiew św. Elżbiety[2]. Przy monasterze działają pracownie ikonopisarska, architektoniczna, konserwatorska, mozaiki, malarstwa ściennego, studio nagraniowe zajmujące się wydawaniem płyt z muzyką cerkiewną, wydawnictwo[2][1].

W czasie pandemii Covid-19 w 2020 roku nabożeństwo wielkanocne odprawiało ponad tysiąc wiernych, przy czym na sto trzydzieści sióstr zakonnych u około stu stwierdzono zakażenie Covid-19[3][4]. Podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę od 2022 r. klasztor zbierał datki na rzecz armii rosyjskiej pod przewodnictwem zakonnicy Aleksandry (prawdziwe nazwisko: Ludmiła Liachowa). Do września 2023 roku klasztor zakupił dla armii rosyjskiej dziewięć samochodów. Drony dostarczono także wojskom rosyjskim[5]. Klasztor krytykowano także za udział w kampanii homofobicznej[6], wspieranie Aleksandra Łukaszenki i politycznie zwolnienia w 2020 r.[5], a także za zarządzanie finansami[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]