Ksawery Orłowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ksawery Franciszek Orłowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1862
Jarmolińce, gubernia podolska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

27 października 1926
Wersal, Francja

Poseł RP w Brazylii
Okres

od 27 czerwca 1920
do 3 września 1921

Poprzednik

funkcja utworzona

Następca

Czesław Pruszyński

Poseł RP w Hiszpanii
Okres

od 1 września 1921
do 30 listopada 1924 (funkcję przestał sprawować 1 lipca 1923)

Poprzednik

Władysław Skrzyński

Następca

Konstanty Jeleński (chargé d’affaires)

Poseł RP w Portugalii
Okres

od 31 maja 1923
do 30 listopada 1924 (funkcję przestał sprawować 1 lipca 1923)

Poprzednik

funkcja utworzona

Następca

Konstanty Jeleński (chargé d’affaires)

Odznaczenia
Order św. Jerzego (Bawaria) Krzyż Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Kawaler Orderu Świętego Sylwestra Kawaler/Dama Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM)
Ksawery Orłowski w młodości

Ksawery Franciszek Orłowski (ur. 1 lutego 1862 w Jarmolińcach, zm. 27 października 1926 w Wersalu) – polski dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej w powiecie płoskirowskim guberni podolskiej. Po ukończeniu szkół zarządzał majątkiem rodzinnym w Jarmolińcach i posiadłościami w Bawarii, gdzie w 1903 otrzymał potwierdzenie tytułu hrabiowskiego. W 1897 wstąpił do służby dyplomatycznej Imperium Rosyjskiego. Był członkiem Konwentu Polonia[1]. W latach 1897-1903 attaché, od 1901 radca poselstwa rosyjskiego w Monachium. W latach 1908-1910 członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego, wybrany w miejsce Władysława Jełowickiego, który podał się do dymisji.

Podczas I wojny światowej przebywał w Paryżu, prowadząc działalność polityczną na rzecz niepodległości Polski. W 1920 wstąpił do służby dyplomatycznej II Rzeczypospolitej, 27 czerwca 1920 mianowany na pierwszego posła RP w Brazylii. Funkcję pełnił do 3 września 1921, mianowany 1 września 1921 na posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego w Madrycie, od 13 maja 1922 akredytowany jednocześnie w Lizbonie. Obie funkcje przestał sprawować 1 lipca 1923, formalnie odwołany 30 listopada 1924, przeszedł w stan spoczynku.

Był odznaczony krzyżami kawalerskimi Orderu Maltańskiego, bawarskiego Orderu św. Jerzego i hiszpańskiego Orderu Izabeli Katolickiej, rosyjskimi Orderem św. Anny II kl. i Orderem św. Włodzimierza IV kl., papieskim Orderem św. Sylwestra I kl. i innymi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Antoni Minkiewicz, „Konwent Polonia”, 1828-1978, w: Zeszyty Historyczne, zeszyt 46, Paryż 1978, s. 222.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]