Lelingit

Lelingit

Lelingit i kwarc; pochodzenie: kopalnia Gabe Gottes, Sainte-Marie-aux-Mines, Górny Ren, Francja (pokazano obszar 1,2 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	Glaukopiryt
Skład chemiczny	arsenek żelaza (FeAs2)
Twardość w skali Mohsa	5–5,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	niewyraźna, prawie niedostrzegalna
Pokrój kryształu	słupkowy, listewkowy i tabliczkowy
Układ krystalograficzny	rombowy
Gęstość minerału	7,1–7,4 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	srebrzystobiała, stalowoszara
Rysa	ciemnoszara, czarna
Połysk	metaliczny

Lelingit; pochodzenie: Broken Hill, Nowa Południowa Walia, Australia (2,4 x 2,2 x 2,0 cm)

Lelingit (glaukopiryt) – rzadki minerał z grupy arsenków.

Nazwa pochodzi od miejscowości Lölling w Austrii, gdzie został odkryty.

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy słupkowe, listewkowe i tabliczkowe (osiągają około 1 cm). Zazwyczaj występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, skorupowych. Jest kruchy, nieprzezroczysty. Często zawiera domieszki złota, kobaltu, niklu, srebra, antymonu i siarki.

Występowanie

W utworach hydrotermalnych oraz w skałach metamorficznych. Najczęściej bywa spotykany w żyłach i gniazdach mineralnych, w towarzystwie kruszców ołowiu, cynku, bizmutu, arsenu. Przeważnie współwystępuje z arsenopirytem. Znany jest z niektórych pegmatytów i żył kwarcowych.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Austria, Niemcy, Szwecja, Wielka Brytania, Algieria, Kanada.

• W Polsce: występuje z arsenopirytem, w serpentynitach: w Górach Złotych, Rudawach Janowickich, Górach Izerskich oraz w rejonie Lubina i Polkowic.

Zastosowanie

• główne źródło arsenu (73% As), także złota (w Złotym Stoku zawartość Au wynosiła 25–30 g na tonę), kobaltu i innych pierwiastków,
• służy do wyrobu arszeniku, środków ochrony roślin, preparatów medycznych,
• stosuje się go do utwardzania stopu drukarskiego,
• ma niewielkie znaczenie kolekcjonerskie.

Linki zewnętrzne

• artykuł o lelingicie na stronie Webmineral.com (ang.)
• artykuł o lelingicie na stronie Mindat.org (ang.)